با گسترش روز افزون ویروس ها و میکروب های ناشناخته، نیاز به پاکسازی محیط های پر تردد و شلوغ بیش از گذشته احساس می شود.
استفاده از امواج فرابنفش در محیط های آلوده، از دیرباز مورد توجه مهندسین پزشکی در بیمارستان ها و مراکز در خطر بوده است و نمونه های بسیاری از تجهیزات UV برای ضدعفونی اماکن و ابزارهای کار، مورد استفاده قرار گرفته است.
در گستره طول موجی ۱۸۰ تا ۲۸۰ نانومتری، تابش UV (و یا به عبارت بهتر UVC برای این طول موج) منجر به شکست و انهدام ژنوم میکروارگانیسم ها شامل باکتری، ویروس، قارچ و…. چه از نوع DNA و چه RNA می شود که اثر ضدعفونی کنندگی مناسبی در آب یا هوا را به دنبال دارد.
هنگامی که ارگانیسم های بیولوژیکی در معرض نور UV این محدوده طول موج قرار بگیرند، توسط DNA ،RNA و پروتئین ها جذب می شوند. تشعشع اشعه ماورای بنفش، میکروارگانیسم ها را به وسیله اثر متقابل شیمیایی غیرفعال نمی کند بلکه آنها را به وسیله جذب نور توسط خودشان غیر فعال می نماید که باعث واکنش فتوشیمیایی می شود.
اشعه مذکور، مواد مولکولی ضروری برای عامل سلولی را تغییر می دهد. چراکه اشعه UV در دیواره سلول میکروارگانیسم ها نفوذ کرده و اسیدهای نوکلئیک و دیگر مواد سلولی حیاتی به وسیله آن اثر، تحت تاثیر قرار می گیرند. در نتیجه، سلول هایی که در معرض این اشعه قرار گرفته اند نابود می شوند.
امروزه با گسترش ویروس کرونا، اهمیت استفاده از لامپ های UVC ارگو بیش از پیش اهمیت یافته است و در این میان انواع گوناگونی از لامپ های UVC ایستاده تا نمونه های قابل حمل ساخته شده اند که تا 99.99% ویروس ها و 100% باکتری های محیط را از بین می برند.
