عکس و تصاویر، در تمام حوزه‌های زندگی ما قدرت و ارزش بالایی کسب کرده‌اند و نقش مهمی در تجارت کالا دارند. همچنین که عکس به تنهایی قدرت بیانی بالایی دارد و علی رغم حضور رسانه‌های دیگری مثل فیلم، انیمیشن، تیزر تبلیغاتی، و حتی محتواهای صوتی، عکس های تجاری از رده عکاسی تبلیغاتی پوشاک بطور نمونه همچنان قدرتمند عمل می‌کند و جایگاه خود را در تبلیغات حفظ کرده است.
دیدن، همیشه یکی از مواردی بوده است که انتقال هر گونه اطلاعاتی را راحت‌تر کرده است. افراد به آنچه که می‌بینند بیشتر اعتماد می‌کنند و سریعتر با آن ارتباط می‌سازند. صنعت پوشاک هم یکی از مواردی است که به شدت می‌تواند به این نوع ارتباط بصری و در نهایت ذهنی وابسته باشد و از آن برای رسیدن به اهداف تجاری کمک بگیرد.
تبلیغات و اهداف تجاری عمیقاً و در نهایت با یکدیگر مرتبط هستند. همانقدر که به طور ساده می‌شود اهداف تجاری را در فروش بالاتر، معرفی یک کسب و کار جدید، مبارزه با پیشامدهای منفی مخرب، بازگرداندن شهرت قبلی و یادآوری محبوبیت مداوم خلاصه کرد، تبلیغات هم می‌تواند با همین اهداف پیش گرفته شود و یکی از مهمترین این اهداف، همان هدف اول و فروش بالاتر است.
برای رسیدن به این اهداف تجاری، عکس‌های تبلیغاتی مسیر طولانی‌ای را گذرانده‌اند و تغییراتی کرده‌اند. به طور مثال عکاسی تبلیغات پوشاک در ادوار مختلف برای کسب و کارهای مختلف به اشکال متفاوتی انجام شده و از اصول متفاوتی پیروی کرده است. البته که این تغییرات دستخوش حضور تولیدکننده‌ایی با آرمانها و خصوصیاتی متفاوت بوده است.
از آنجایی که همین عکس‌های تبلیغاتی هستند که ترند های حوزه‌ی پوشاک را انتشار می‌دهند، تولیدکننده‌ها می‌توانند به وسیله‌ی عکس های تبلیغاتی شان کسانی باشند که بازار را به سمتی جدید پیش ببرند، تمایل مخاطبان را تغییر دهند و حتی فرهنگ سازی کنند.
یکی از مواردی که اشکال مختلف عکاسی تبلیغاتی پوشاک را شکل می‌دهد، همان خصوصیات مربوط به تولیدکننده‌ی پوشاک است. می‌توانیم اینطور تصور کنیم که همه‌ی تولیدکننده‌های پوشاک برای ماندگار شدن در بازار آمده‌اند و موردی جز مشکلات راهبردی و اقتصادی و شکست کسب و کار، دلیل توقف تولید پوشاک آن تولیدکننده نشده است. در واقع به ندرت پیش می‌آید که یک تولیدکننده‌ی پوشاک به میل شخصی خود تولید خود را متوقف کند.
این هدفی که در ماندگار شدن در بازار و تداوم تولید و پیشرفت تعریف می‌شود، از آرمان ها و خصوصیات مربوط به خود تولیدکننده نشأت می‌گیرد. یک تولیدکننده‌ی پوشاک تیم بزرگی را از تولیدکننده‌ی پارچه، واسطه‌ها، طراحها، دوزنده‌ها، کارمندها و مدیران تشکیل داده است و همه‌ی این تیم هم از همان قوانین و آرمانهای اولیه پیروی می‌کنند. این آرمانها شخصیت اصلی تیم تولیدکننده و بالطبع محصولات آنها را می‌سازد. همانطور که امروزه هر محصول یک بند شناخته شده‌ی پوشاک، امضای خود را دارد و از محصولات برند های شناخته شده یا نشده‌ی دیگر قابل تشخیص است. این امضای مشخص، از شخصیت کاری محصولات تولید شده می‌آید.
همچنین که کمتر پیش می‌آید تا یک برند شناخته شده‌ی پوشاک از یک عکاس رندوم تبلیغاتی برای عکاسی تبلیغاتی پوشاک خود استفاده کند. معمولاً هر برند عکاسان مختص خود را دارد که با شخصیت کاری برند یا اصطلاحا برندینگ آشنا هستند و سبک کاری و فکری آنها با سبک کاری تولیدکننده‌ی پوشاک همخوانی دارد.
عکاسی تبلیغاتی در هر صورت به دنبال غلو و اغراق است تا محصولات را آنطور که نیستند و در بهترین شرایط ممکن نشان دهد. اغراق و تبدیل، وسیله‌ی رسیدن به توجه مخاطبان است. در واقع به همین جهت است که مخاطبان برای خرید یک محصول از میان دنیای پوشاک موجود تشویق می‌شوند. به همین منظور پوشاک در بهترین حالت خود نشان داده می‌شوند.
فارغ از شگردهای تبلیغاتی و شگردهای عکاسی، در هر صورت محصول مورد نظر نیاز دارد که در حالت مناسبی جلوی دوربین گذاشته شود. لباس چروک، هر چقدر هم که در بهترین صحنه قرار بگیرد و در مجهزترین استودیوی تبلیغاتی با بهترین دوربین و خلاقانه‌ترین ایده پردازی‌ها عکاسی شود، بازهم نهایتاً در چشم بیننده یک لباس چروک است و این موضوع برای بیننده توهین آمیز تلقی می‌شود. چنین عکس تبلیغاتی‌ای نه تنها مشوق خرید نیست، بلکه اعتماد دوستانه‌ی مخاطب را هم نسبت به خود از بین می‌برد.
یا به عنوان مثال دیگر، هیچوقت کفش‌هایی که در دوخت و ساخت خود مشکل دارند جلوی دوربین عکاسی قرار نمی‌گیرند. طبیعتاً کسی جذب یک کفش که چسب کفه‌اش مشخص است نمی‌شود و برای داشتن آن تلاش نمی‌کند. هرچند که ممکن است تمام کفش های تولید شده توسط تولیدکننده با چنین کیفیت نامرغوبی ساخته شده باشند، اما عکس تبلیغاتی این کفش، آن را بدون عیب نشان می‌دهد. یا با انتخاب بهترین کفش از بین گزینه‌های موجود، یا با ادیت.
در چنین حالتی است که بیننده برای خرید مجموعه پوشاک داخل عکس تبلیغاتی ترغیب می‌شود. بیننده خود را جای مدل داخل عکس، یا جای کسی که این پوشاک را دارد متصور می‌شود. او گمان می‌کند که با داشتن این پوشاک، می‌تواند سبک زندگی مورد نظر خود را داشته باشد، کامرواتر باشد، کالاها را برای خود تصاحب کند، همان تصویری را به خود و دیگران عرضه کند که می‌خواهد و خود را به دیگران طور دیگری بشناساند.
منبع بلاگ ویزون
