در این بخش جهت آموزش مقاله نویسی به توضیح در ارتباط با نگارش مقاله به سبک علمی می پردازیم. هدف اصلی مقاله علمی ارائه نتایج جدید، تبیین معنی داری آن و استقرار آن در پیکره دانش موجود است. سبک علمی که بر اساس موضع خود نسبت به حقیقت، ارائه، صحنه، مخاطب و زبان و اندیشه تعریف می شود روشی منحصر به فرد برای نگارش ایجاد می کند که معمولا برای افراد غیرعلمی چندان آشنا نیست.
اغلب قوانین کلی نگارش خوب (که از افعال مجهول استفاده نمی کنند، از جملات اسمی پیچیده پرهیز می کنند و فعالیت آنها شامل عموم مردم است) معمولا در مورد سبک علمی صدق نمی کند.
به عنوان مثال، موضع علمی نسبت به حقیقت، باعث می شود محقق فردی قابل احترام باشد؛ هر کسی می تواند همان آزمایش ها/استنباط ها/شبیه سازی ها را انجام دهد. محققین برای تاکید بر این فلسفه مهم، سعی دارند خود را از بحث ها دور کنند. به جای آنکه بگویند "ما یک آزمایش انجام دادیم" و طی آن نویسنده در مرکز و صف مقدم قرار می گیرد، ما از افعال مجهول استفاده می کنیم: "یک آزمایش انجام شد". معلم انگلیسی سابق من اگر چنین جمله ای را می دید از عصبانیت فریاد می زد، البته تنها به این دلیل که وی متوجه ارزش واهمیت سبک علمی نشده بود.
البته این بدین معنی نیست که سبک اول شخص ممنوع است. اگرچه هر فردی قادر به انجام آزمایش است، این پژوهشگران و نویسندگان هستند که رویکرد جدیدی را پیشنهاد می نمایند، مسیر جدیدی را معرفی می کنند و یا طرح جدیدی را مطرح می کنند. در چنین مواردی، نویسندگان افرادی بی بدیل و جایگزین ناپذیر هستند که می توانند دیدگاه خود را به همه اعلام کنند. استفاده از "من" یا ما" در بخش مقدمه و نتیجه گیری رایج است، اما نه در بخش آزمایش یا نتایج.
سبک علمی هر چیز پیچیده ای را به اسم ها (و جملات اسمی) تجزیه می کند و نه به ساختار جمله، به جمله زیر با استفاده از چند کلمه ساده توجه کنید:
"جین با تلسکوپ باب را بر روی تپه دید".
جملات سربسته باعث ایجاد ابهام می شوند و این ابهام است و نه پیچیدگی که سبک علمی از آن بیزار است. نگارش علمی به کرات از جملات اسمی پیچیده در جملاتی با ساختار ساده استفاده می کند:
"قابلیت حسگری در دیواره جانبی CD-AFM شامل لرزش مستمر کناری نوک است".
اما نشانه یک نویسنده خوب این است که ساختارهای پیچیده تر بدون خدشه دار شدن صراحت و وضوح ساختار می یابند.
متاسفانه برخی از نویسندگان برای آنکه ظاهری حرفه ای تر و عمیق تر داشته باشند زبان نوشتاری خود را ثقیل تر می سازند. به نظر شما کدام یک از این دو جمله واضح تر است؟
در شکل 2، محورهای x و y به ترتیب نشان دهنده قطر سوراخ و نسبت پر کردن هستند.
در شکل 2 نسبت پرکردن به صورت تابعی از قطر سوراخ ترسیم شده است.
نویسنده باید چیزی را به خوانندگان آموزش دهد، نه آنکه آنها را تحت تاثیر قرار دهد. ساده ترین راه برای این کار، تنظیم اولیه متن با استفاده از کلماتی است که به صورت طبیعی به ذهن خطور می کنند، سپس نوبت به بازبینی، بازنویسی و بازبینی با صراحت، دقت و وضوح بیشتر می رسد. بر روی آن تمرکز کنید، اجاز دهید شخص دیگری آن را مطالعه کند و مجددا آن را بازبینی کنید. نگارش بیشتر شامل بازنویسی است و این اصل کار است.
