یه چیزی که کمک میکنه قوی تر باشیم((:

خیلی وقتا...
ما آدما دچار مقایسه میشیم.
خوب احتمالا ذهنمون گاهی بر اساس کد مقایسه عمل میکنه.
اما یه کد هولناک
مثلا
اگه راه حل من از هم کلاسیم 2نمره کم تر گرفت،
پس باید بشینم خودمو عذاب بدم!
اگه نه،
برم سراغ شرط بعد و اگه از فلان همسنم قد کوتاه تر بودم،
خودمو ضعیف فرض کنم !!
اگه نه،
.
.
.
و این طور میشه که ما ذهنمونو برا اساس این if else ها شکل میدیم!
و اونوقته که ناراحتی بخش کمی از مشکل مارو تشکیل میده و در اصل، این بی حالی و بی انگیزگیه که در ادامه سراغمون میاد!!
دوست داریم حتما خودمونو عجیب غریب فرض کنیم!
البته این عجیب غریب بودن و تافته ی جدا بافته بودن، صرفا تو جهت منفی نیست!
گاهی دوست داریم فکر کنیم که ما یه فرق قشنگ و عجیبی با دیگران داریم!
ما یه مجموعه مرجع خیلی کم وسعتی رو در نظر میگیریم
و آدمای اون مجموعه رو caseهای مقایسمون فرض میکنیم!
ما غافل از اینیم که بیرون از این مجموعه ی مرجع ما، میلیون ها انسان دیگه هست!
اما در واقع، کار ما یه باگ اصلی تر داره و اون قیاس بی جای ماست!!
تو اون تعداد زیاد مجموعه های مرجعی که ما داریم، هرگز حالتی وجود نداره که اون case، خودمون باشیم!!
چون به اشتباه فکر میکنیم که قرار نیست بهتر یا بدتر بشیم!!
چون به اشتبه فکر میکنیم تو همه ی معیار ها باید قیاس کنیم!!
شایدم چون اجازه دادیم دیگران رو ذهن ما تاثیر بگذارن و به یه ذهن مقایسه گر تبدیلش کنن!!
اما،
در هر صورت ما باید این خطای مهلک رو هر چه سریع تر از بین ببریم...
چون ادامه سخت میشه
سخت تر میشه و
کم کم
غیر ممکن!
نباید به خودمون دروغ بگیم...
نباید!!