سبک اجرای حمیدرضا رحمتپور در برنامهی رادیویی «در حریم کبریا»، با توجه به قالب معنوی–ادبی برنامه، کاملاً متفاوت با اجرای مطالبهگرانهی او در برنامه «مسیر» است. در این فضا، او گویندهای آرام، متین و ادیبانه ظاهر میشود. در ادامه سبک اجرای او را دقیقتر بررسی میکنیم:
سبک اجرای حمیدرضا رحمتپور در «در حریم کبریا»
۱. ادبی–عرفانی
لحن و کلمات او رنگ و بوی عرفانی و دعاگونه دارد.
استفاده از ترکیباتی مثل:
> «ای روشنای شبهای تار»، «ای پناه بیپناهان»، «کبریاییترین تکیهگاه دلها»
در این فضا، صدایش بیشتر شبیه یک نجوای درونی است تا اجرای رسمی.
۲. آهسته، شمرده، پرمکث
اجرای او در این برنامه کند، تأملبرانگیز و پرمکث است.
با هدف ایجاد حس سکون و معنویت در مخاطب
از افکتهای صوتی ملایم (مثل صدای باران، نی یا پرندگان در سحرگاه) برای ترکیب با صدای او استفاده میشود.
۳. بیان شاعرانه و صمیمی
بسیاری از جملات او وزن ادبی دارند یا شبیه دعا و نیایشاند.
مثلاً:
> «خدایا، در این سحرگاه نورانی، دلهای تارمان را چراغ فهم و بخشش کن...»
۴. بیتکلف، با صداقت عاطفی
از ویژگیهای بارز اجرای او، احساس صمیمیت بیتصنع است.
صدایش حالتی دارد که گویی از دل برای دل میخواند، نه از روی کاغذ برای شنونده ناشناس.
۵. آمیخته با تجربه تلاوت قرآن و مداحی
رحمتپور چون سابقه قاریگری و اجرای نماهنگهای مذهبی دارد، در این برنامه هم از صدای تلطیفشدهی قاریگونه استفاده میکند.
در فواصل اجرای او، گاهی یک بیت شعر یا قطعه صوتی قرآنی نیز توسط خودش دکلمه میشود
🔸جمعبندی سبک
لحن آرام، معنوی، متأمل
نوع بیان ادبی، عرفانی، گاه شاعرانه
فضای حسی سحرگاه، خلوت درونی، مناجاتگونه
تأثیر بر شنونده ا
یجاد آرامش، دعوت به تفکر، پیوند عاطفی با معنویت
