ایده نوشتن این متن رو دوستم با پرسیدن یک سوال توی ذهنم بوجود اوردو و سوال اینه که: به نظرتون کسی که وردپرس کار کنه خیلی ضایع هست وسطح پایینه؟
و من صرفا میخوام تجربیات و گذر زمان آدم هارو براتون اینجا شرح بدم و و در آخر ببینید که آیا باید با گذر زمان پیشرفت کرد یا نه؟
وقتی راهنمایی بودیم همه سخت مشغول آماده شدن برای امتحان تیزهوشان بودن و هرکسی یک دلیلی برای رفتن به مدرسه تیزهوشان داشت، خیلی ها معتقد بودن که توی شهر فقط مدارس تیزهوشان معلم های خوبی داره و برای قبولی در کنکور باید مدرسه تیزهوشان قبول شد! ( من اون موقع اصلا نمیدونستم کنکور چی هست و‌فقط چون یک بار توی ازمون ورودی دبستان به راهنمایی تیزهوشان قبول نشده بودم مصمم بودم ک این دفعه حتما قبول شم)
اما در نهایت چه اتفاقی افتاد؟ خیلی ها به این نتیجه رسیدن ک معلم های مدرسه ، خوب نیست و کلا سال اخر رو رفتن یه مدرسه عادی و معلم خصوصی گرفتن، بعضی ها اینقدر رتبه پزشکی نیووردن ک تغییر رشته دادن. ناگفته نماند که مدرسه ما برخلاف مدرسه های دیگ تا حدودی سعی میکرد تا بهمون این رو بگه که به جز پزشکی قبول شدن یا رشته های تاپ مهندسی دانشگاه شریف کارها و رشته های دیگ ای هم برای کار کردن ودوست داشتن هست!
این هارو گفتم که بگم فرهنگ اینکه ایا اونی ک فرانت اند کار میکنه داره کارهای ساده ای میکنه یا اونی ک گرافیک دیزاینره خیلی شغل سطح پایین تر از بک اند دولوپر داره از همین حرف ها میاد! از فرهنگ مادر و پدر ها و مدرسه ک نتونست خونواده هارو متقاعد کنند که کار کردن ، پول در اوردن یا تحصیل به هم ربطی ندارن. و اگر قراره ربط داشته باشه بپذیریم ک شاید مشکل از جاهای دیگست.
مثلا یکی ازکارکنان آموزش کل دانشگاهمون یه مرد حدود ۳۰ ساله ای بود که دکترای فیزیک داشت و کارش تایید کردن ۴ تا مدرک توی سامانه گلستان بود. و وقتی ازش میپرسیدن ک برای تدریس توی دانشگاه هم اقدام کردی میگفت که اره ولی روی خوشی بهم نشون ندادن. اخه مگه یک دانشگاه به چند تا استاد فیزیک احتیاج داره و این در حالیه ک هر سال چه تعداد زیادی دکترای فیزیک دارن فارغ التحصیل میشن. تلاش کردن برای شغل رویایی ادم چیز بدی نیست اما شاید بعضی وقت ها باید باور کرد هزارن ادمی ک از تو دانششون بالاتر هست در جایگاهی هستن ک تو آرزوش رو داری پس یا صبر کن یا برای دانشگاه ها با لول های پایین تر اقدام کن!
نمیدونم منظورم رو درست رسوندم یا نه اما تمام هدفم این بود ک بگم زندگی و هدف ها و انتخاب هامون نباید حتما بهترین بهترین چیزها باشه! در حد تلاشمون در حد خودمون تلاش کنیم و کمال گرایی ک توی جلسات مشاوره کنکور همش تکرار میکردن رو کنار بگذاریم. اگر امسال نشد سال بعد، اونقدرررر تلاش کنید تا بهش برسید ۵ سال پشت کنکور بمونید تا پزشکی قبول شین یا سر کار نرید یا اگر میرین باید حتما متخصص هوش مصنوعی باشین! این هارو کنار بذارید و با خودتون رو راست باشید.
به هرچی که توی زندگی رسیدید اون رو به عنوان یه ارزش برای خودتون داشته باشید و به جای تلاش کردن واس اینکه به حد بالای هرچیزی برسید در مقابل حرف مردم محکم باشید و نذارید به انتخاب ها و تلاش های شما برچسب سطح پایین بزنن.
