الان دیگه میدونم که هر ماه یک مدل دوران pms دارم. کاملا سورپرایز میشم، چون نمیدونم دقیقا توی این دوران، چه مدل خلق و خویی رو قراره تجربه کنم.

تنها چیزی که میدونم و اون خیلی خوبه، اینه که اگر دوست یا فامیلی دارم که توی زندگیم منو آزار داده و یک بلایی سرم آورده، توی این دوران، ازش بیزارم و اگر دور و برم بیاد، با یک تلنگر، من شروع میکنم به حرف زدن باهاش در مورد اون آزار و اذیت ها. یک چیزی هم توی قلب و عقلم میگه که اینو بزارم کنار، ببین چیکار باهات کرده. دلم میخواد اینکارو بکنم، اما متاسفانه وقتی pms ام تموم میشه، باز اون حس مردم داریه میاد بالا و با خودم میگم نه، ول کن، اذیتت کرده تموم شده! و این خیلی بده! دوباره شروع میکنم به تحمل اون شخص توی زندگیم تا دوران pms ام که یادم میاد کی بود که اذیتم کرد.
کاش کاش میشد همون شخصی که باعث اذیتمون شده و ما توی این دوران با پوست و خونمون درک میکنیم که چه بلایی سرمون آورده رو بگذاری برای همیشه کنار.
اما چطوری؟ وقتی که خوب میشم، به فکر اینم که نه نمیشه!