واقعا الان ۵ امین باره که برای من داره این اتفاق می افته! یکسری آدمای واقعا خوبی میان توی زندگیم که دوستم میشن و واقعا از همنشینی باهاشون لذت میبرم و چون من آدم با انگیزه، با نگرش مثبت هستم، همیشه سعی میکنم بهشون روحیه بدم و توی مسیرهای شغلی و ورزشیشون کنارشون باشم. اتفاقا خیلی هم پیشرفت می کنند. بارها شده که توی ناراحتی هاشون کنارشون بودم و اجازه ندادم تنها باشن. اما متاسفانه تا با یک پسر آشنا میشن با اینکه منی که از دور دارم به جریان نگاه میکنم، میدونم اون پسر مناسبشون نیست اما باز هم کنارشون میمونم. زمانی که با اون پسر به این نتیجه میرسن که باید رابطه را شروع کنند، متاسفانه تمام هم و غمشون اون پسر و رابطشون میشه. دیگه یادشون نمیاد که یاسمین بوده یا نبوده! در حال حاضر فهمیدم یکی از بهترین دوستامو از دست دادم اونم بخاطر اینکه با یک پسر آشنا شد و کلا از این رو به اون رو شد!
من هم دخترم، چرا من اینطوری نیستم؟
نمیدونم من اشتباهی هستم یا دوستام؟
واقعا نمیدونم، گاهی به خودم میگم دست بردار از اینکه بخوای کسی رو دوست داشته باشی و دوست خودت بدونی، اما در آخر میگم، زندگی بدون دوست نمیشه!
نظر شما چیه؟
