ربات ها را می توان بر اساس محیطی که در آن فعالیت می کنند، طبقه بندی نمود؛
بیشترین تمایز ربات ها در ربات های پویا و ایستا می باشد. این دو نوع از ربات ها محیط کاری کاملا متفاوتی دارند و در نتیجه نیازمند توانمندی های کاملا متفاوتی خواهند بود. ربات های ایستا در بیشتر مواقع ربات های صنعتی هستند و در محیط های کاملا از پیش تعریف شده ،که برای فعالیت ربات ها تعبیه شده اند، فعالیت می کنند. ربات های صنعتی وظایف تکراری مشخصی مانند جوش دادن یا رنگ کردن قطعات ماشین ها در کارخانه را بر عهده دارند. با پیشرفت حسگرها و دستگاه های تعاملیِ انسان – ربات، رباتها در محیط هایی که دارای کنترل کمتری هستند، قابل استفاده شده اند، (برای مثال ربات هایی که در محیط اتاق های جراحی که نیاز به دقت بالایی دارند، استفاده می شوند).
بر خلاف ربات های ایستا، ربات های پویا می توانند در محیط حرکت کنند و وظایفی را در محیطی بزرگ و غیر قابل پیش بینی اجرا کنند. آنها باید با وضعیت هایی که از قبل به طور دقیق شناخته شده نیستند و در طول زمان تغییر می کنند، سر و کار داشته باشند. همچنین این محیط ها می توانند موجودیت های غیر قابل پیش بینی مانند انسان و حیوان را داشته باشند. نمونه ای از این ربات ها، ربات جاروبرقی یا اتومبیل های بدون سرنشین و خودکار می باشد.
همچینین تفاوت دیگر میان ربات های پویا و ایستا در وضعیت قرار گیری آن ها در محیط می باشد. ربات های ایستا بر روی جایگاهی ثابت بر روی زمین قرار گرفته اند و می توانند موقعیت خود را بر اساس حالت درونی از پیش تعریف شده، محاسبه نمایند، در حالی که ربات های پویا باید به درک خود از محیط با استفاده از حسگرها اتکا کرده، و موقعیت خود را در محیط محاسبه نمایند.
سه محیط اصلی برای ربات های پویا وجود دارد که نیازمند اصول طراحی متفاوت چشم گیری هستند، زیرا در مکانیزم حرکتی با یکدیگر تفاوت دارند: آبی (اکتشافات زیر آب)، زمینی (ماشین ها)، هوابرد (پهبادها).
ربات ها می توانند بر اساس حوزه مورد نظر که می خواهیم از آنها استفاده کنیم و وظیفه ای که باید اجرا کنند، قابل طبقه بندی هستند.
اولین طبقه در این دسته بندی، ربات های صنعتی می باشند که در بالا توضیح داده شده اند. دومین طبقه ربات های خدماتی هستند که به انسان ها در انجام وظایفشان کمک می کنند و می تواند در بر گیرنده کارهای خانه مانند جاروبرقی کشیدن، حمل و نقل مانند اتومبیل های بدون سرنشین و خودکار باشد. ربات های آموزشی زیر مجموعه ای از ربات های خدماتی هستند، که در پست (ساخت ربات) به دو نمونه از آن اشاره شده است. ربات های دفاعی مانند پهباد های شناسایی و ربات های پزشکی برای استفاده در اتاق های عمل جراحی، آموزش پزشکی و توانبخشی قابل استفاده هستند. این موارد نمونه هایی از ربات ها هستند که نیازمند حسگرهای پیشرفته هستند و دارای تعامل بیشتری با کاربر هستند .
پیشرفت هایی که در حوزه الکترونیک و مکانیک ایجاد شده است، امکان ساخت ربات های ارزان قیمت و آموزشی را فراهم کرده است. ربات های آموزشی به صورت گسترده در مدارس، چه در کلاس های درس و چه در فعالیت های کمک درسی و خارج از برنامه کلاسی قابل استفاده هستند.
ربات های آموزشی دانش آموزان را قادر می سازند، تا در هر سنی بتوانند با دانش رباتیک و برنامه نویسی آشنا شده و این دانش را افزایش دهند، و همزمان با آن برخی دیگر از مهارت های شناختی را نیز یاد بگیرند. این رباتها به صورتی طراحی شده اند که دانش آموزان را از سنین پایین به صورت کاملا تعاملی با رباتیک و برنامه نویسی آشنا کنند. در خصوص کودکان کمتر از 7 سال و دانش آموزان مقطع ابتدایی، ربات های آموزشی به آن ها کمک می کنند تا بتوانند به آسانی ربات را برنامه نویسی کنند، به طوری که قادر باشد وظایف متعددی را انجام دهد. ربات های پیشرفته تر و البته گران قیمت تر برای دانش آموزان مقطع دبیرستان و بالاتر نیز وجود دارد. نکته حائز اهمیت این است که پیچیدگی ربات ها و برنامه نویسی آنها بر اساس مقطع سنی کاملا قابل تغییر و تطبیق پذیری می باشد.
چگونه ربات ها به دانش آموزان کمک می کنند؟
ربات های آموزشی به فرزندان ما کمک می کنند تا در حین بازی، تفکر رایانشی را به دست بیاورند. تفکر رایانشی یکی از اساسی ترین مهارت های شناختی در حوزه تفکر ریاضیاتی می باشد.
علاوه بر تفکر رایانشی، مزیت دیگر ربات های آموزشی، یادگیری مفاهیم ابتدایی برنامه نویسی به فرزندانمان می باشد، که روز به روز بر اهمیت آن افزوده می شود.
در شکل زیر می توانید سایر مهارت هایی که فرزندان بعد از آموزش با ربات ها به دست می آورند، را مشاهده نمایید:
بازنشر مطلب از وبلاگ آکادمی یاسان | فاطمه یاوری
