مدیر بخش محیط زیست سازمان ملل، خانم Inger Anderson میگوید طبیعت با کروناویروس جدید و بحران تغییرات آب و هوایی (Climate Crisis) به ما پیام میدهد.
اندرسون گفت انسان ها فشار زیادی بر روی دنیای طبیعی وارد کردند که عواقب مضری داشت، و هشدار داد شکست خوردن در مراقبت از سیاره، شکست خوردن در مراقبت از خود ما انسان هاست.
همچنین دانشمندان پیشرو گفته اند که شیوع Covid-19 یک "شلیک هشدار واضح" است. آنها میگویند تقریبا همیشه به دلیل رفتار انسانی بیماری ها از حیوانات به انسان ها سرایت کرده.
برای جلوگیری از شیوع های بعدی، متخصصین میگویند هم گرمایش جهانی و هم از بین بردن طبیعت برای کشاورزی، معدن کاوی و خانه سازی باید متوقف بشوند چون هر دو طبیعت وحشی را با ما در ارتباط قرار میدهند.
متخصصین همچنین به مقامات اصرار کردند تا بر کار بازارهای حیوانات زنده و تجارت غیرمجاز جهانی حیوانات پایان بدهند.
اندرسون گفت الویت اضطراری حال حاضر محافظت از مردم در مقابل کروناویروس و جلوگیری از شیوع آن است اما پاسخ بلند مدت ما باید مقابله با از بین رفتن زیستگاه ها و تنوع زیستی باشد.
اندرسون افزود: "هیچ وقت در گذشته به این تعداد فرصت برای عوامل بیماری زا وجود نداشته تا از حیوانات اهلی و وحشی به انسان ها سرایت بکنند". به گفته او 75 درصد بیماری های مسری شایع از حیات وحش می آیند.
او همچنین اشاره ای به آتش سوزی های استرالیا، شکسته شدن رکوردهای گرمایش زمین و بدترین حمله ملخ ها در 70 سال گذشته به کنیا کرد و گفت طبیعت در حال پیام دادن به ما است.
شیوع بیماری های مسری میان انسان ها در حال افزایش است و در سال های اخیر ما ابولا، آنفولانزای پرندگان، مِرس، سارس، تب دره ریفت، ویروس نیل غربی و زیکا رو داشتیم که همه از حیوانات به انسان ها منتقل شدند.
پروفسور اندرو کانینگهام میگوید: "وضعیت اضطراری و شیوع کووید-19 نه تنها قابل پیش بینی بود، بلکه به گونه ای حتی پیش بینی شده بود." یک تحقیق در سال 2007 که در مورد شیوع بیماری Sars در سال های 2002 و 2003 بود منتشر شده بود که نتیجه گیری کرده بود: "وجود یک ذخیره عظیم از ویروس های مشابه Sars-Cov در خفاش های نعل بینی همراه با فرهنگ خوردن پستانداران غیربومی (exotic) در جنوب چین یک بمب ساعتی است."
کانینگهام گفت دیگر بیماری های با منشا حیات وحش نرخ مرگ و میر بالاتری داشتند، مانند اِبولا (50 درصد) و ویروس نیپا (60-75 درصد) که از طریق خفاش ها در جنوب آسیا به انسان سرایت کردند. "با اینکه ممکن است شما این فکر را نکنید، اما ما احتمالا در زمینه Covid-19 کمی خوش شانس بودیم."
او در ادامه گفت ما باید Covid-19 را هشداری جدی تلقی کنیم و گفت حیوانات در مسافت های طولانی حمل میشوند و با هم در قفس ها قرار میگیرند؛ آنها استرس تجربه میکنند و عوامل بیماری زای خود را بیرون میریزند. با تعداد افراد زیاد در بازار و ارتباط آنها با مایع بدن این حیوانات بهترین موقعیت برای شیوع ایجاد میشود.
چین موقتا این بازارها را تعطیل کرده است اما کانینگهام میگوید این مسئله باید دائمی باشد. او همچنیی وجود چنین بازهایی در بعضی مناطق آفریقا و بسیاری از کشورهای آسیایی اشاره کرد.
آقای Aaron Bernstein از دانشگاه سلامت عمومی هاروارد میگوید از بردن مناطق طبیعی حیات وحش را به سمت زندگی کردن در نزدکی ما هدایت میکند و تغییرات اقلیمی نیز حیوانات را مجبور به جا یه جایی میکند.
او گفت: "ما سارس، مرس، کووید-19 و HIV را داشتیم. ما باید ببینیم طبیعت چه چیزی به ما میگوید. ما باید متوجه شویم که در حال بازی با آتش هستیم. جدایی سیاست های سلامت و محیط زیست یک تصور خطرناک است. سلامت ما به طور کامل وابسته شرایط جوی و دیگر ارگانیسم هایی است که این سیاره را با آنها شریک هستیم".
آقای John Scanlon، دبیر کل مجمع CITES میگوید: "تجارت میلیارد دلاری غیرقانونی حیات وحش بخش دیگری از مشکل است. کشورهای وارد کننده باید قوانین جدیدی وضع کنند تا وارد کنندگان حیات وحش ملزوم به اثبات به دست آوردن قانونی حیوان طبق قوانین ملی کشور مبدا باشند. او همچنین گفت: "اگر بتوانیم مقابله سخت با مجرمین حیات وحش سازمان یافته بین المللی را همزمان با ایجاد فرصت های جدید برای جوامع محلی انجام دهیم، سپس شاهد شکوفا شدن تنوع زیستی، اکوسیستم ها و جوامع خواهیم بود."
بحران Covid-19 میتونه یک فرصت برای تغییر ارائه بده، اما کانینگهاک معتقد نیست که از این فرصت استفاده بشه: “ من فکر میکردم بعد از Sars که یک هشدار بیدار کننده بزرگ بود اوضاع عوض بشود. Sars بزرگترین تاثیر اقتصادی را از بین بیماری‌های نوظهور داشت".
کانیگهام گفت: “همه برای تغییر آماده بودند. اما به خاطر اقدامات کنترلی ضعیف کمرنگ شد. بعد آرامش از راه رسید و کارها مثل سابق ادامه پیدا کرد. ما نمیتوانیم مثل سابق باشیم."
منبع: The Gurdian
