انتشار دو قطعه "Protect the Land" و "Genocidal Humanoidz" در سال قبل هیجان و شوری را جرقه زد که تنها به طرفداران "System Of A Down" محدود نمی‌شد و دامنه آن در بین بسیاری از افراد علاقه مند به موسیقی نیز گسترده بود. شنیدن دوباره آلبوم یکی از موفق‌ترین گروه‌های آلترنتیو-متال که هر چهار عضو آن در ارمنستان و خاورمیانه ریشه داشتند می‌توانست تجربه‌ای تکرار ناپذیر باشد، اما گروه علاقه‌ای به جمع شدن دوباره و انجام ضبط جدید ندارد. اعضای "SOAD" با نگه داشتن رفاقت قدیمی، رابطه‌شان را به دوستی و برگزاری تور از آثار قدیمی گروه می‌گذرانند و در این بین هر کدام پروژه‌های فردی خود را ادامه می‌دهند. "سرج تانکیان" به تازگی پنج ترکی را که امیدوار بوده روزی در قالب یک آلبوم جدید از "SOAD" عرضه شود را به عنوان EP از پروژه فردی خودش منتشر کرده است، انتشاری که پس از نه سال جدیدترین اثر فردی اوست. در قلب این آلبوم کوتاه ترک "Rumi" با متن و موسیقی منحصر به فردش خودنمایی می‌کند، ترکی که هم نام پسر کوچک "سرج"، و شاعر بزرگ "مولانا جلال الدین محمد رومی" است.
داستان این قطعه از روزهایی شروع شد که پسر "سرج" تازه متولد شده بود و "سرج" مشغول نواختن پیانو بود. "رومی" سر و صدا می‌کرد، "سرج" به آرامی شروع به خواندن کرد: «oh, Dear rumi، رومی عزیز من.» "رومی" لبخند زد، و این لحظه به عنوان یک ایده در ذهن "سرج" ماند. این حرف زدن کوتاه "سرج" با "رومی" کوچک بعدها به ایده اصلی برای متن آهنگ نیز تبدیل شد، و مقدمه‌ای برای بیان احساسات "سرج" به پسر کوچکش شد؛ و به خاطر آورد که به خاطر "جلال الدین محمد رومی" بود که پسر کوچکش را "رومی" نامید. این گونه ترک "رومی" تبدیل به دوگانه‌ای از "رومی" کوچک و "رومی" بزرگ شد؛ نامه‌ای از عشق پدرانه به فرزند، و پیام جاودانه و جهانی "مولانا": عشق و خرد. // از Minutes to Metal N Rock بشنوید //
