خاطرات شاید فراموش شوند اما تأثیر آنها بر ما هرگز...
شرکتی با نام زیگموند به فناوری دست یافته که حال میتواند افراد سالخوردهای که در چند قدمی مرگ هستند را از طریق تلقین خاطرهای مصنوعی به آرزو های بزرگ زندگیشان که هرگز به نرسیده بودند برساند. داستان ما درباره پیرمردی بداحوال به نام Johnny Wyles است ساعت های پایانی عمرش را سپری میکند و قبل از مرگش تنها یک آرزو دارد: سفر به ماه!
دکتر Eva Rosalene و دکتر Neil Watts دو شخصیت قابل بازیای هستند که از طرف شرکت زیگموند آمدهاند تا این خواسته پیرمرد را محقق کنند، اما آنها برای این کار خود مشکلی دارند: پیرمرد نمیداند چرا میخواهد به ماه سفر کند! نیل و اوا تصمیم میگیرند تا از آخرین خاطرهای او داشته شروع کنند و همینطور به عقب بروند تا به خاطرات کودکی او برسند تا اینکه ...
بازی To The Moon در سال 2011 توسط کان گائو و استودیو Freebird در سبک Interactive storyساخته و منتشر شد.کان گائو برای توسعه این بازی از موتور بازیسازی RPG Maker استفاده کرد که انجینی محبوب بین سازندگان بازی های سبک RPG با گرافیکی پیکسل آرت است. این بازی برای طرفداران سبک بازی های ایندی اثری شناخته شده و محبوب محسوب میشود و از این رو میتوان آن را اثری کالت شناخت.
از جمله مهمترین دلایل محبوبیت این بازی میتوان به داستان فوقالعاده زیبا و عمیق آن اشاره کرد که به جرعت میتوان آن را یکی از زیباترین داستان های ویدئوگیم شمرد. تجسس و بازبینی سیر اتفاقات و زندگی پیرمرد قصه ما یعنی جانی توسط آن دو دکتر یعنی: نیل (که شخصی شوخطبع و بازیگوش است) و اوا (که شخصیتی منطقی و رک دارد) بسیار لذتبخش و پر احساس است. علاوه بر آن بازی دارای گرافیکی پیکسلی زیبایی است که نه تنها اثر را خراب نمیکند بلکه بسیار به روایت داستان مینشیند و لذت تجربه بازی را برای پلیر دوچندان میکند. تجربه حداقل من از این بازی شالودهای از برانگیختیگی بسیاری از احساساتم بود. طبق گفته کان گائو، سازنده بازی، منبع الهام او برای این داستان زندگی شخصیاش و بیماری سخت پدربزرگش بوده. ساده بگویم با این بازی میتوان ساعت ها خندید، خوشحال شد، عصبانی شد، بار ها گریست و اشک ریخت و در نهایت با چشمانی پر از اشک حسرت خورد.
بیشک از دلایل این حجم از اثرگذاری داستان، موسیقی بی اندازه زیبا و شاهکار آن است که آنهم توسط کان گائو، ساخته شده. قطعه های زیبا و دلنشین پیانو که گاهی با همراهی ویالون نواخته میشود، موسیقی را به یکی از ارکان اصلی موفقیت این بازی به عنوان یک اثر ایندی تبدیل میکند. پیشنهاد میشود که به هیچ عنوان تمامی ترک های آلبوم OST آن را به خصوص گل سر سبد آن ها یعنی قطعه For River را از دست ندهید.
از بحث موسیقی و داستان که گذر کنیم به گیمپلی میرسیم، جایی که To The Moon متأسفانه حرفی برای گفتن ندارد. گیمپلی بازی از مکانیزیم بسیار ساده تشکیل شده، به گونهای که کیبورد هیچ نقشی در گیمپلی بازی ندارند و بازی معما های زیادی دارد بدون آنکه حل آن برای پلیر کوچکترین چالش یا سختی ایجاد کنند. بهتر بودن این مدل معما ها در بازی میتوانست مهر تاییدی بر شاهکار بودن این بازی باشد.
10/9
از این تا آخر این نقد رو مطالعه کردید ممنونم :)
