شما جز آن دسته از افرادی هستید که اکسپلور اینستاگرامتان مملو از عکس و کلیپ بچه و نوزاد است که با دیدن آن‌ها دلتان قنج می‌رود و با همه دوستانتان شیرش می‌کنید؟ اما به شرطی‌که مال مردم باشد! یعنی زمانی‌که کودک می‌خندد او را می‌فشارید اما به محض این‌که حس کنید کودک در حال بهانه‌گیری و جیغ و گریه است سریع کناره‌گیری می‌کنید و به والدش می‌سپارید؟ یا آن دسته که اصلا حال و حوصله سر و کله‌زدن با هیچ بچه‌ای را ندارند و هیچ رغبتی نمی‌توانید در آن‌ها بیابید؟
من جز دسته اول و عاشق بچه‌ها تا قبل 4 سال! هستم. می‌گویم تا قبل از 4 سال چون کودکان کمی که بزرگ‌تر می‌شوند مهارت صوتی جدیدی به‌نام جیغ‌زدن را پیدا می‌کنند و احتمالا چون مهارت‌های ارتباطی کمی دارند و نمی‌تواند منظور خود را درست برسانند، متوسل به جیغ‌زدن می‌شوند، اما خب به عنوان والد نمی‌شود که فقط وقتی همه چیز خوب و گوگولی است نقش پدر و مادر را برعهده بگیرید و در سایر موارد از دست کودک فرار کنید! در واقع باید ریشه‌ای‌تر و عمیق‌تر به این مسئله پرداخت و علت این قضیه را جویا شد. در اولین گام بهتر است مقالات مرتبط با این موضوع را بررسی کنید و بعد از آن اگر احساس نیاز کردید این موضوع را با یک روانشناس کودک یا پزشک اطفال مطرح کنید. پیشنهاد من مطالعه یک مقاله دقیق علمی مانند علت جیغ‌زدن کودکان است که زیر نظر یک روانشناس کودک نوشته شده است و علت‌های مختلف را بررسی کرده است. توجه داشته باشید که تقریبا بیشتر بچه‌ها از این مرحله عبور می‌کنند و در تعداد محدودی این رفتار باقی می‌ماند که نیاز به پیگیری از طریق روانشناس دارد، پس زیاد نگران نباشید و قبل از هر اقدامی مقالات معتبر را نگاهی بیاندازید.
