برای قدم برداشتن به جلو و در مسیر درست باید قبول کنم که من یه بازندم!
الان هیچ اهمیتی نداره ک من چ مهارت هایی دارم..مهم اینه ک تو این لحظه از زندگیم حس بازنده بودن میکنم و باید اینو قبول کنم و باهاش کنار بیام..نمیخوام بگم من ادم قدرتمندیم و جملات پوچ مثبت رو بکار ببرمم..میخوام با حقیقت رو ب رو شم و با کمک حقیقت تلخ و تاریکی ک زندگیمو تو مشتش گرفته رو به جلو قدم بردارم!
و حقیقت اینه ک من یه بازنده ی ضعیفم که مدت هاس تو زنگیم هیچ بردی نداشتم و همه ی بردها و پیروزی های گذشتم پوچ شدن و کوچکترین اهمیتی ندارن و به هیچ درد زندگیم نمیخورن و کاملا با ضعیف بودن و جا زدنام زندگیمو تباه کردم!
از شور و شوق گذشتم خبری نیست و فقط خشم و افسوس وجودمو فرارگفته..من اینو قبول میکنم هرچند برام کمی دردناک و سخته.
اینم از روش جدید:
از چیزی ک دارم و هستم استفاده میکنم تا برم جلو نه ازچیزی ک ندارم و نیستم..و چیزی ک من ندارم قدرته و چیزی هم ک هستم یه ادم ضعیف و بازندس.
