هنر تئاتر، یکی از هنرهای هفتگانه است که به بازنمودن داستانها برابر مخاطبان میپردازد. تئاتر واژهای یونانی است که در لغت به معنای “ چیزی که به آن نگاه میکنند “ میباشد و سرچشمهی آن از آیینهاست. گریم یکی از هنرها است که از همان آغاز پیدایش تئاتر در آن بکار رفته و کنار هنر درام توسعه یافته و در طول سالیان به تکامل رسیده است.
امروزه گریم جلوههای ویژه به یکی از ارکان اصلی گریم در ساخت و تولید تئاتر و به خصوص سینما تبدیل شده است. البته استفاده از پروتز در علم پزشکی از دیرباز رایج بوده است، ولی زمان زیادی از استفادهی آن در هنر نمیگذرد. در واقع گریم جلوههای ویژه به استفاده از ماسک در تئاترهای باستانی برای نشان دادن بیشتر جنبههای شخصیت مورد نظر بر میگردد. آغاز آن به شکل امروزی به دههی 1900 باز میگردد و در شروع از متریالهایی چون پوتی، موم، چسب صمغ و کلودیون استفاده شده است. در سال 1923 در فیلم گوژپشت نوتردام و در سال 1925 در فیلم شبح اپرا از این نوع گریم استفاده و باعث شد سالهای 1931 در فیلم فرانکشتاین و دراکولا، 1932 در فیلم مومیایی و 1941 در فیلم مرد گرگنما نیز شاهد گریم با پروتز باشیم. این نوع گریم در دههی 1930 با ظهور فیلم رنگی، رنگ دیگری به خود گرفت و از پروتزهایی با جنس فوم‌لاتکس در آن استفاده گردید. در نتیجه موجودات خلق شدهی پیچیدهتری در سال 1954 در فیلم موجودی از باتلاق سیاه به وجود آمدند.
امروزه در صنعت سینما این نوع گریم با تکنیک سی.جی.آی1 ترکیب شده است. گریم جلوههای ویژه یا همان گریم با پروتز، تجسم بخشیدن به قوه تخیل ماست که اگر به خوبی اجرا شود میتواند با فراهم آوردن تصاویر ذهنی، برداشت و دید ما را به جهان غنیتر کند. پروتز را در بسیاری از ژانرها و سبکها مانند وحشت، تخیل، فانتزی، موزیکال، سوررئال و ... میتوان به کار برد. ذکر این نکته ضروری است که پروتز نه تنها تغییر ظاهری صورت و بدن، بلکه تغییر بصری کامل آناتومی بدن را نیز شامل میشود.
