چند روز قبل به عنوان مشاور در یکی از مجموعه هایی که افتخار ارائه خدمت بهشون رو داریم، برای یکی از جایگاه های شغلیشون مصاحبه استخدامی برگزار کردیم، حاضرین در این مصاحبه کارفرما، بنده به عنوان مشاور و شخص جویای کار بودند.
اما برای چندمین بار دیدم که چند ایراد اساسی در بین مصاحبه شوندگان وجود داره که بد نیست با شما در میون بزارم که اگر در جایگاه یک جویای کار در حال مطالعه این یادداشت هستید شما این ایرادات رو نداشته باشید.
برای اینکه یقین داشته باشید استخدام نمی شید اولین گام اینه که رزومه نداشته باشید، این به معنی نداشتن سابقه کار نیست به معنای تنظیم نکردن سوابق کاری مهارت ها تخصص ها و علاقمندی های حرفه ای است. وقتی شما رزومه ندارید حس خوبی به کارفرما منتقل نمی کنید. کارفرما ممکن هست تصور کنه شما سابقه کاری ندارید، یا اصلاً دانش تنظیم رزومه ندارید. حتی ممکنه کارفرما یکی از آیتم های ذهنیش برای قضاوت در مورد سطح شما، نمای ظاهری رزومتون باشه. اینکه اصلاً قکر کردید که یک رزومه زیبا و حرفه ای داشته باشید یا صرفاً جهت رفع تکلیف در یک فایل ورد ساده اسم و فامیل و شماره تماس رو قید کردید با چند خط از سوابق کاری؟
اهمیت رزومه زمانی که مجموعه ها اول از شما رزومه میخوان و بعد بر اساس رزومه از شما دعوت می کنن که بیاید برای مصاحبه اولیه چند برابر مشخص میشه.
اگر میخواید در قدم اول یک ذهنیت منفی در کارفرما ایجاد کنید که شما رو از کار دور کنه، سعی کنید حتماً دیر برسید. دیر رسیدن مساوی با بی اهمیت بودن مصاحبه و به طبع اون کار برای شما (این دیدگاه کارفرماس) اگر نمیخواید چنین دیدگاهی ایجاد کنید حتماً سعی کنید به موقع در محل حاضر باشید. توجیهاتی مثل اینکه خیابون رو اشتباه رفتم یا ترافیک بود و ... هم دیگه قدیمی شده وقتی زمان مشخص شده این شمایید که باید با دقیق خودتون رو به محل مصاحبه برسونید. دیر رسیدن واقعاً اینجا بهتر از هرگز نرسیدن نیست!
حالا اگر به هر علتی دیر رسیدید، حتماً عذرخواهی کنید بابت این موضوع و در نهایت اگر کمی معطل شدید شروع به غر زدن نکنید!
بارها شده در مصاحبه استخدامی وقتی روبروی کسانی که برای استخدام اومدن نشستم متوجه شدم که صرفاً اومدن شانسشون رو امتحان کنن و در مورد مجموعه ای که اگر زمینه اش فراهم بشه قراره براش کار کنن هیچی نمیدونن! این هیچی ندونستن باعث میشه در جلسات مصاحبه کاری شما در مقام کارجو برید در موضع ضعف و این شانس گرفتن اون کار رو برای شما پایین خواهد آورد. به عنوان یک پیشنهاد کلی بهتره هر وقت دارید برای مصاحبه کاری آماده می شید، خودتون رو در جایگاه کارفرما تصور کنید و در ذهنتون مرور کنید که چرا باید یک کارفرما شما رو برای جایگاه شغلی که در سازمانش داره استخدام کنه؟! سعی کنید قبل از ورود به جلسه مصاحبه، کمی در مورد اون مجموعه تحقیق کنید. نام مدیرانش رو استخراج کنید تا بدونید چه کسی روبروی شماست، اگر گفت من فلانی هستم و دست بر قضا مدیر همون مجموعه بود ایشون رو با یک معاون یک کارشناس جزء سازمان اشتباه نگیرید. قطعاً شناخت جایگاه در امتیاز گرفتن یا دادن اطلاعات حین مصاحبه شغلی خیلی مهمه.
اگر کمی خلاقیت داشته باشید، تحقیق در مورد مجموعه ای که برای مصاحبه کاریش تشریف می برید، میتونه به شما فهرستی از پیشنهادات بده که اگر اجازه و فرصت بهتون داده شد اونها رو عنوان کنید. حتماً با من موافقید که این مورد اگر با هنرمندی و کمی ادبیات درست بیان بشه حس بسیار خوبی به کارفرما منتقل می کنه و احتمال گرفتن کار رو برای شما تا حد زیادی بالا می بره!
تو اینستاگرام هم ببینمت خوشحال میشم :)
متاسفانه تعداد زیادی از کارجوها وقتی در مصاحبه استخدامی روبروی ما می نشینن فقط اومدن که مصاحبه بدن و شانسشون رو امتحان کنن. شاید باورتون نشه حتی نمی دونن باید چه کاری انجام بدن؟! آگهی رو دیدن، شرایط رو خوندن و اومدن که مصاحبه بدن، همین !!
این در یک مصاحبه کاری حرفه ای افتضاحه! اگر در خود آگهی قید نشده در تماس تلفنی بپرسید که برای چه جایگاهی نیاز به نیروی انسانی وجود داره، خودتون و توانمندی های حرفه ای و تخصصیتون رو با توجه به اون جایگاه معرفی کنید. مثلاً اگر برای مدیر دفتر شدن قراره مصاحبه بدید، شاید نیازی نباشه حسابداری بدونید ولی وقتی قراره در بخش مالی یک کارشناس باشید قطعاً نیاز به دونستن حداقل مفاهیم حسابداری و مالی خواهید داشت.
فرض کنید کارفرما از شما بپرسه: میدونید چه جایگاهی برای شما در نظر گرفتیم؟!
شما پاسخ بدید: بله، مدیر دفتر مدیرعامل
بعد ایشون بپرسن که خب به نظر شما مدیر دفتر باید چه ویژگی هایی داشته باشه؟!
و شما هیچ پاسخ آماده ای نداشته باشید!!!! درست مثل یک شخص غیرحرفه ای و آماتور
به جرأت میتونم بگم در این صورت شانستون تقریباً صفره!!
در مصاحبه استخدامی این اشتباه خیلی کشنده اس!
بزارید یه خاطره کوتاه از ایام خدمت سربازیم بگم:
من حدود 14 ماه کسری خدمت داشتم و توانمندی های اون زمان من خیلی به درد معاونت اجتماعی میخورد، وقتی مهارت هامو عنوان کردم از معاونت اجتماعی اومدن سراغم و بردنم پیش فرمانده اون بخش. کمی صحبت کردیم و به نتیجه رسیدیم که من به درد اونجا میخورم. در نهایت ایشون نامه رو زد و من هم اونجا مشغول شدم! من در موقع صحبت هیچ حرفی از اینکه کسری دارم و اینها نزدم. بعدها وقتی تقریباً نزدیک به پایان ایام خدمتم بود ایشون به من گفت: اگر میدونستم کسری داری شاید هیچوقت نامه تاییدتو نمی زدم. ولی الان که همین مدت رو هم در کنار هم خدمت کردیم خوشحالم که اینجا بودی !
شاید باورتون نشه ولی همین مورد باعث میشه خیلیا در جایی که توانمندیشو دارن نتونن مشغول بشن. وقتی کمی مصاحبه پیش میره اشخاص شروع می کنن به گفتن موارد شخصیشون که البته شاید به نظر اونها شخصی به نظر نیاد.
مثلاً اینکه، پدر من چون سنشون بالاست ... (خب اینجا کارفرما با خودش فکر می کنه اگر ایشون رو استخدام کنم قطعاً بعد از استخدام هی تقاضای مرخصی خواهد کرد برای رسیدگی به امور پدرش و شاید خدای نکرده اصلاً ایشون فوت کنه که دیگه هیچی )
یا مثلاً من دانشجوی ارشد هستم و ... (کارفرما اینجا ممکنه با خودش بگه خب ایشون اینجا استخدام بشه قطعاً نصف ذهنش درگیر درس و بحثه، یه مدت هم که امتحانات بعدش هم احتمالاً پایان نامه و ...)
یا اینکه مثلاً ما تازه عقد کردیم و ... (اینجا ممکنه کارفرما با خودش بگه خب اینا تازه عقد کردن و ممکنه بخوان خوشی های دوران عقد رو بگذرونن تازه بعد از اون هم اختلافات معمول دوران عقده بعد از اون هم که خریدهای عروسی و مراسم و ...)
می بینید!
هر یه صحبت کوچیک شما ممکنه کلی ذهنیت در کارفرما ایجاد کنه!
پس سعی کنید در مصاحبه ها به صورت خلاصه و البته مفید و جذاب صحبت کنید حتی المقدور هم وارد حوزه هایی که مثال زدم و حوزه های شخصی نشید که باعث نشه کار رو از دست بدید.
