ایران خط قرمز من است...
خطِ قرمزی که هیچ حکومتی نمی‌تواند آن را به نامِ خودش بزند. هیچ قدرتمند فعلی و قبلی‌ای خود را صاحب‌اش بداند یا بخواهد آن را به نفعِ فکر و ایده‌اش مصادره کند.
اشرف غنی رییس‌جمهور افغانستان فرموده که ایرانی‌ها زبان دری را از آن‌ها دزدیده‌اند و به نام خود زده‌اند و بعد هم اراجیفِ دیگری سرِ هم کرده که ارزش تکرار هم ندارد.
اما این اتفاق‌ها هشداری‌ست جدی. چه نسل‌های جدید به‌واسطه‌ی برخی رفتارهای دولت‌ها چندان اهمیتی به ایران نمی‌دهند این روزها و کم برنخورده‌ام با نوجوانان و جوانانی که سودای مهاجرت دارند و ایران اهمیتی برای‌شان ندارد. دست‌مریزاد به حضرات که این دست‌آوردشان بوده و برای بسیاری مفهوم وطن را بی‌ارزش کرده‌اند...
من نه پان‌ایرانیست هستم، نه قائل به آویزان‌شدن از گذشته‌ی تاریخی ایران، اما جمله‌ی داریوش شایگان را در آخرین دیدارم با او از یاد نمی‌برم که گفت«ایران همیشه امپراتوری بوده» و این میلی‌ست که در تمام ادوار در این ساختار وجود داشته.
ایرانِ امروز فقط تکه‌ای از ایران بزرگ است که در آخرین نمونه‌ها منطقه‌ای که افغانستان نامیده شد و بعدها بحرین از آن جدا شدند. بخش عمده‌ی افغانستان تحت‌نامِ خراسان بزرگ قرن‌ها تحتِ زعامت امپراتوری ایران بوده و برای همین مفهومِ ایران فرهنگی به قول دکتر محمدعلی موحد از همین‌جا می‌آید. یعنی زبان، هنر، تنوع قومیتی و...
متاسفانه انگار در دهه‌های اخیر میل چندانی برای برخورد و مواجهه با کسانی که چنین دروغ‌هایی می‌گویند وجود ندارد. اوایل انقلاب که شور اسلام‌گرایی بیش از پیش بود از امت اسلامی گفته می‌شد و بعد که جنگ شد کمی ایران و مفهومِ تاریخی‌اش جدی‌تر شد بالاخره، هرچند نه‌چندان...
درواقع برای بسیاری دولت‌ها اسلامیت بسیار بیش‌تر از ایرانیت اهمیت داشته و حتا نظریه‌پردازی‌های من‌درآوردی در حوزه‌ی حکمت هنر اسلامی نیز از نتایج همین نگاه است. ایران مفهومی بسیار گسترده و کهن است، همان‌طور که مصر، چین، یونان و...
و این مفهوم و دست‌آوردهای‌اش ربطی به حکومت‌های وقت ندارد که بتوانند مصادره یا نفی‌اش کنند. این میراثی‌ست که از دل‌اش ادبیات، حماسه، شکست‌ها و حتا غم‌های همه‌گانی بیرون آمده و هر کس بخواهد با اباطیل‌اش آن را مال خود کند و از بی‌توجهی ارگان‌های فرهنگی امروز ایران سوء‌استفاده باز راه به جایی نمی‌برد. این گذشته‌گرایی نیست بلکه حفظ زبان و فرهنگی‌ست که باید به نسل‌های بعدی برسد.
و چه بسیار که زبان و قومیت‌های ایران را نشانه رفته‌اند تا به جاهی برسند.
و تاسف‌ام برای ارگان‌های فرهنگی که خواب‌اند.
خواب...
