امروز در خبری دردآور خواندم که رامین پرچمی باز هم در زندان است گویا این بار به دلایلِ مالی. و می‌خواهد در فستیوال تیاتر «زندان‌ها» نقشی بازی کند از یکی از نمایش‌نامه‌های محمود استادمحمد. او به خبرنگار گفته:
«من فقط دوست دارم دوباره روی صحنه بروم، آزاد شوم و به سینما و تئاتر و تلویزیون برگردم. از اینکه فردا بگویند از داخل زندان و در کسوت یک زندانی آمده و تئاتر کار می‌کند نگرانی ندارم و نمی‌ترسم. چون برای اینکه دوباره به جامعه و به بازیگری برگردم و روی صحنه دیده شوم هر کاری را انجام می‌دهم. دوست دارم آن رامین پرچمی راکه کشته شد با بازیگری در تئاتر دوباره زنده کنم. بگذار مردم بفهمند من در زندانم و چنین شرایطی دارم، شاید آدم‌هایی پیدا شدند و دستم را گرفتند و بلندم کردند.»
این کلماتِ تلخِ بازی‌گری‌ست که می‌توانست یکی ستاره‌های سینما و تئاتر ایران باشد. مردی که با کیمیایی و مهرجویی کار کرده‌بود و البته بعدِ آزادی در جای خاص و نقشی بازی‌اش ندادند. حتا مصاحبه کرد که پشیمان است از اینکه در سال هشتاد و هشت کار سیاسی کرده و کلی ندامت‌نامه نوشت...
مردی که زندان رفت به جرمِ اقدام علیه امنیت ملی و دیگر نشد آن چیزی که باید می‌شد. من اصلن او را نمی‌شناسم و نمی‌دانم چه گذشته در این ده سال بر او که گویا از هر نظر بسیار سخت بوده. شناختی هم از منش‌های‌اش ندارم فقط می‌دانم مسیر زنده‌گی‌اش تغییر داده شد، جوری که حالا باید در یک تیاترِ زندانیان بازی کند و فرصت داشته باشد خودش را بعد سال‌ها روی صحنه ببیند.
آن‌قدر قصه سرمان ریخته و غصه که نمی‌توانیم لحظه‌ای آسوده باشیم اما اینکه او چه‌گونه به چنین وضعیتی دچار شد و هیچ‌گاه نتوانست قد عَلَم کند ناشی‌ست از آن‌چه بر او رفته و بعد هم رها شده. چنین قصه‌ای‌ست که باعث می‌شود تلاش کنیم تا دوستان و هم‌کاران‌اش بتوانند صدای‌اش را بشنوند. گویا بیماری و او در این سال‌ها بسیار بوده و در خبر ضمنی از قول دوستی اشاره شده که او شرایط بسیار بدی داشته و خیلی چیزها را فراموش کرده و حالا قرار است با این نقش که در زندان تمرین می‌کند خود را دوباره نشان دهد.
در خبر آمده قرار است خیلی‌ها دعوت شوند از اعاظمِ بازیگری و سینما تا او را روی صحنه ببینند مگر کمکی شود برای آزادی‌اش. خبر ایلنا بسیار تلخ است.
درس همه چیز وجود دارد از تنها ماندن و رنج مردی که ناگهان مسیر زنده‌گی‌اش را تغییر دادند و بعدش نیز خودش نتوانست از نو شروع کند.
انگار این جشن‌واره از چهارم اسفند تا هفتم در برج آزادی تهران برگزار می‌شود.
نامِ نمایش‌نامه «آخرین بازی»ست.
