اگزما شرایطی است که موجب بروز لکه های پوستی ملتهب، خارش دار، قرمزی پوست و زبری آن می شود. حتی ممکن است گاهی اوقات تاول هایی بر روی پوست ایجاد شود. این بیماری بیش از 31.6 درصد از مردم ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می دهد. اگزما دارای انواع مختلفی است که شایع ترین آن درماتیت آتوپیک نام دارد. “آتوپیک” به مجموعه از بیماریهای مربوط به سیستم ایمنی بدن از جمله درماتیت آتوپیک، آسم و تب یونجه اشاره دارد. درماتیت التهاب پوست است.
علائم اگزما بسته به سن فرد متفاوت است. این بیماری معمولاً در نوزادان همراه با لکه های زبر و خارش دار و پوسته پوسته شدن ظاهر می شود. بیشتر افراد قبل از سن 5 سالگی حداقل یک بار دچار این عارضه می شوند. نیمی از این افراد در دوران کودکی به این بیماری مبتلا می شوند، در بزرگسالان نیز علائم این بیماری را تجربه می کنند، ولی این علائم معمولاً با علائمی که در کودکی تجربه کرده اند، متفاوت است.
افراد مبتلا به این بیماری اغلب دوره های تشدید یا بهبودی را تجربه می کنند. علائم اگزما در شیرخواران زیر 2 سال :
علائم اگزما در کودکان در سن 2 سالگی تا بلوغ:
با گذشت زمان، علائم زیر رخ میدهد:
علائم اگزما در بزرگسالان:
بزرگسالانی که در کودکی دچار درماتیت آتوپیک شده اند، اما دیگر این بیماری را تجربه نکرده اند، ممکن است هنوز هم پوست خشک داشته باشند که به راحتی تحریک می شود. ظاهر پوست در فرد مبتلا به درماتیت آتوپیک بستگی به میزان آلودگی پوست دارد. خارش پوست را تحریک کرده، و التهاب را افزایش می دهد.
علت اگزما پوستی ناشناخته است، اما پزشکان معتقد هستند که بیماری به دلیل ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد می شود.
اگزما مسری نیست، اما اگر والدین به این بیماری مبتلا باشند، کودکان نیز احتمالاً به اگزما پوستی مبتلا می شوند. به خصوص اگر هر دو والدین به این بیماری مبتلا باشند. به علاوه عوامل محیطی نیز می توانند در ایجاد بیماری نقش داشته باشند. مهمترین علت اگزما به این شرح است:
چندین نوع مختلف از این بیماری وجود دارد. بعضی از انواع اگزمای پوستی به علت عوامل زمینه ای ایجاد می شوند، اما بعضی دیگر از آنها بدون هیچ علت شناخته شده ای بروز می کنند. در ادامه با شایع ترین و شناخته شده ترین انواع این بیماری آشنا خواهید شد.
درماتیت آتوپیک شایع ترین نوع این بیماری است. این بیماری معمولاً از کودکی شروع می شود و غالباً با گذشت زمان خفیف تر می شود و در بزرگسالی از بین می رود. درماتیت آتوپیک بخشی از چیزی است که پزشکان آن را سه گانه آتوپیک می نامند. دو بیماری دیگر این سه گانه تب آسم و تب یونجه است. بسیاری از افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک همزمان به هر سه این بیماری مبتلا هستند.
بثورات این بیماری در بزرگسالان اغلب بر روی آرنج یا زانوها و در نوزادان اغلب بر روی پوست سر و گونه ها شکل می گیرد. پوست در نواحی دارای بثورات تیره تر شده و ضخیم تر می شود.
درماتیت آتوپیک هنگامی اتفاق می افتد که سد طبیعی پوست تضعیف شود. این بدان معنی است که پوست شما قادر به محافظت در برابر تحریک کننده ها و آلرژن ها نیست. درماتیت آتوپیک احتمالاً در اثر عوامل زیر ایجاد میشود :
تماس مستقیم با یک ماده تحریک کننده یا بروز یک واکنش آلرژی نسبت یه یک ماده می تواند باعث این نوع بیماری که به آن اصطلاحا درماتیت تماسی گفته می شود، گردد. افراد در هر سنی می توانند به این نوع اگزمای پوستی دچار شوند.
علائم این بیماری شامل خارش، قرمزی پوست و برجستگی های خارش دار به نام کهیر است. در برخی موارد نیز تاول های پر از مایع بر روی سطح پوست ایجاد می شود. برخی از مواد که می توانند در ایجاد این نوع اگزما نقش داشته باشند، به این شرح است:
درماتیت سبورئیک نوزادان و بزرگسالان را گرفتار می سازد. علت دقیق ایجاد درماتیت سبورئیک هنوز به درستی مشخص نشده است، با این حال این نوع اگزما اغلب همراه با موجوداتی شبیه مخمر( قارچ) بر روی پوست شناسایی می شود.
این بیماری در مرد ها بیشتر از زن ها ایجاد می شود. در اگزمای سکه ای، لکه هایی به شکل سکه بر روی پوست بازوها، ران پاها ایجاد می شوند که خارش دار بوده و ممکن است ترشح داشته و پوسته پوسته و تاول دار شود. علت این نوع اگزمای پوستی هنوز مشخص نشده است.
این نوع اگزما در افراد سالخورده شایع تر بوده و به علت خشک بودن پوست در افراد مسن ایجاد می شود. در این نوع اگزمای پوستی، پوست دچار پوسته پوسته شدن می گردد و به دنبال آن ترک می خورد.
نورودرماتیت مشابه درماتیت آتوپیک است و باعث ایجاد لکه های ضخیم و پوسته پوسته بر روی پوست می شود. این بیماری تکه های ضخیم و پوسته پوسته شده روی بازوها، پاها، پشت گردن، پوست سر، قسمتهای پایین پاها، قسمت پشتی دستها یا دستگاه تناسلی ایجاد می کند.
این بیماری می تواند خارش شدیدی را به خصوص هنگام خواب ایجاد کرده، همچنین ممکن است این زخم ها خونریزی کنند. نورودرماتیت معمولاً در افرادی ایجاد می شود که به انواع دیگر این بیماری یا پسوریازیس مبتلا هستند. پزشکان دقیقا علت این بیماری را نمی دانند.
