بیماری شقاق مقعدی یا همان فیشر یکی از انواع شایع بیماری های نشیمنگاهی است. این عارضه ایجاد ترک در دیواره مقعدی است که در اثر اعمال فشار و سبک زندگی غلط و یا مشکلات مادرزادی ایجاد می شود. مطالعه درباره شقاق به شما کمک خواهد نمود، تا با شناخت علائم، علت و انواع این بیماری بتوانید به درمان عارضه کمک کنید. .
درمان شقاق مقعدی امکان پذیر است و با روش های گوناگونی انجام می شود. تعیین نوع درمان بستگی به نوع شقاق (حاد و مزمن)، وضعیت سلامت بیمار، علت ایجاد بیماری و در آخر انتخاب بیماردارد. اما برای درمان شقاق چه باید کرد؟ در ادامه به مهمترین روش های درمان فیشر می پردازیم:
درمان خانگی فیشر مجموعه ای از راهکار های ساده و ایجاد تغییر در سبک زندگی و رژیم غذایی است که می تواند به بهبود علائم و درمان این بیماری کمک کند. تا جایی که تجربه نشان داده اغلب موارد شقاق به خصوص در مراحل حاد توسط این روش درمانی بهبود می یابند. اما انجام طولانی مدت این روشها برای درمان شقاق های مزمن پیشنهاد نمی شود، زیرا ممکن است با تاخیر در روند درمان، بیماری پیشرفت نموده و درمان آن به سختی انجام شود. مهمترین روشهای درمان خانگی شقاق شامل موارد زیر است:
درمان دارویی فیشر روشی برای از بین بردن این بیماری است. توجه داشته باشید قبل از استفاده از درمان دارویی شقاق مقعدی با پزشک مشورت کنید و هرگز خودسرانه دارو مصرف نکنید. این دارو اغلب به سرعت علائم بیماری را برطرف می کنند و در درمان عارضه نیز تا حد قابل توجهی موثر هستند. برخی از مهمترین انواع داروهای مناسب برای درمان فیشر شامل موارد زیر است:
پودر نیترات یکی از انواع داروهای مناسب برای درمان شقاق است. این دارو از طریق افزایش گردش خون در این ناحیه می تواند به بهبود بیماری کمک نماید. از این طریق می توان سرعت درمان زخم شقاق را تا حد قابل توجهی افزایش داد. برخی از عوارض مصرف این دارو سردرد، سرگیجه و فشار خون پایین است.
پماد نیترات نباید 24 ساعت پس از مصرف داروهایی مانند سیلدنافیل (ویاگرا)، تادالافیل (سیالیس) و یا ورداآنفیل (لویترا) مصرف شود.
این نوع دارو از طریق کاهش فشار خون به درمان فیشر کمک میکند. عملکرد این دارو به گونه ای است که با جلوگیری از ورود کلسیم و یا خروج آن از ذخایر سلولی موجب کاهش فشار خون می شود. نوع خاصی از این پماد دیلتیازم نام داشته و کاربرد آن درمان شقاق است.
این نوع دارو به شکل موضعی یا خوراکی در دسترس است. ولی نوع موضعی آن جذب بهتر و عوارض کمتری دارد. سردرد می تواند از عوارض جانبی این دارو باشد. درمان دارویی در 60% از موارد این بیماری موثر است.
در صورتی که در طی 7 روز با استفاده از درمان های خانگی و دارویی بیماری بهبود نیافت، لازم است از دیگر روشهای تهاجمی تر برای درمان استفاده نمایید.
یکی از قدیمی ترین روشهای درمان شقاق اتساع یا دیلاتاسیون است. که در طی آن با ایجاد کشش دستی در عضله دریچه ای مقعد فشار داخل عضله کاسته می شود. اما این روش خطرات و عوارض بسیاری نظیر بی اختیاری در کنترل گاز و مدفوع دارد از همین روی انجام آن منسوخ شده است.
تزریق بوتاکس یکی از روشهای کم تهاجمی برای درمان این بیماری است. در این روش پزشک سم بوتولینوم و یا همان بوتاکس را به عضله اسفنکتر مقعدی تزریق می کند. این روش موجب می شود، عضله موقتاً فلج شود و از طریق رفع اسپاسم عضله به درمان فیشر کمک شود.
میزان بهبودی در این روش بین 60 تا 80 درصد متغیر است. از عوارض این روش امکان بی اختیاری در کنترل مدفوع و گاز به صورت موقت است. دوز این دارو بسیار کم است و خطر ابتلا به مسمومیت بوتولیسم وجود ندارد.
در صورتی که بیماری با روشهای ذکر شده بهبود نیابد، به حالت مزمن در آمده و عمق زخم آن بیشتر می شود. در این حالت لازم است از سایر روشها برای درمان استفاده نمود. یکی از روشهای پرکاربرد و تهاجمی برای درمان فیشر، جراحی است. جراحی به روش سنتی، بهترین راه درمان شقاق مزمن است که درد و فشار را کاهش می دهد. اما عمل شقاق چگونه است؟ جراحی تکنیک های مختلفی دارد که در ادامه به تشریح آنها می پردازیم:
