بالاخره تموم شدی. خیلی در طول سال می‌خواستم زودتر از شرت خلاص شم. کم ناراحتی و بدبختی نداشتی. ولی الان که رفتی نه اینکه دلم برات تنگ بشه ها. نه. فقط از وقت کم باقی مونده برای کنکور، از 1404 مرموز و فصل جدید زندگیم که داره کم کم شروع می‌شه می‌ترسم. هر چند طبیعیه. هر چیز جدیدی خب ترس داره. اما در کل خوشحالم تموم شدی هرچند که کلی آخرین‌ها توی دلت نهفته بود. از همه مهم‌تر، آخرین سالی که پشت نیمکتای مدرسه نشستم.
شاعر می‌فرماید:
ای سال ببین چه کردی، بری دیگه برنگردی:)
شعار من توی سال 1403 که گذشت این بود (الهام گرفته شده از یه آهنگی):
Dream On, Dream until your dreams come true
و هدفم همونطور که از ویژن برد معلومه، صرفا درس خوندن و قبولی توی رشته و دانشگاهیه که می‌خوام. درس که اونطور که توقع داشتم نخوندم، شاید هم توقعم اشتباه بوده. اما قبولی رو چندماه دیگه می‌فهمید!
خدای عزیزم سلام. خودت می‌دونی من همیشه یه باوری داشتم:
الله ولی التوفیق و هو نعم الرفیق
من خیلی خوش‌شانسم که تو رو دارم و می‌تونم باهات صحبت کنم. امسال بیشتر از همیشه وجودت رو حس کردم و ازت ممنونم. می‌دونم بنده‌ی خوبی نیستم ولی از خودت کمک می‌خوام تا بتونم واسه‌ی خودت جبران کنم. ازت کمک می‌خوام تا بتونم پدرومادرم رو خوشحال کنم. تا بتونم آدم خوبی بشم.
بقیه چیزا رو اینجا نمیشه گفت. خصوصی، نصف شب، رو پشت بوم مثل همیشه بهت میگم بهترین رفیق من:)
منِ عزیزم، می‌گن خود آدم باید مثل یه دوست خوب برای خودش باشه. ببخشید که اینطوری نبودم. ببخشید که کلی سرزنشت کردم و زندگیت رو سرشار از احساس ناکافی بودن کردم. البته همشم تقصیر من نیست ولی خب....
منِ عزیز، ازت می‌خوام که بیشتر باهم دوست باشیم، زندگی رو بهتر زندگی کنیم و بیشتر همدیگه رو درک کنیم.
می‌دونم امسال اونقدری که دلت می‌خواست خوب نبودی ولی همیشه یادت باشه:
You are enough. you're more than enough. you bring to this world things that no one can and remember you are loved.
امسال کلی سختی کشیدی، ضعف از خودت نشون دادی ولی درعوض بیشتر خودتو شناختی. تونستی روابطت رو بیشتر و بهتر مدیریت کنی. آدمای واقعی‌تری دور خودت جمع کنی و به کلی آدم عشق و حال خوب بدی.
یاد گرفتی خودت رو با بقیه مقایسه نکنی، خیال پردازی رو توهم ندونی اما در عین حال دنبال چیزهای آرمانی نباشی. بیشتر به لحظه‌های کوچیک قشنگ اطرافت نگاه کنی و تبریک میگم، به کلی پرسش و شک درباره‌ی خودت رسیدی. این یعنی بعد کنکور بدجوری سرت شلوغه.
تونستی از بعضی آدما دوری کنی، به بعضیا نزدیک‌تر شی. سعی کردی بالغ‌تر شی و با خانواده بیشتر دوست باشی. چون می‌دونی خانواده نهایت وجود آدم و معنای انسانیته. برای همین دنبال دوستانی می‌گردی که بتونی جزئی از خانوادت محسوبشون کنی.
فهمیدی که مغزت بزرگترین دشمن و در عین حال بهترین ابزارته. فقط باید کنترلش کنی. برای همینه که اگه می‌خوای به اون رویاهای قشنگت برسی باید خوب به شعار امسال عمل کنی:
Silenzio Bruno
درنهایت برای همتون سالی پر از آرامش، سلامتی، رشد، توفیق و خوشحالی توی مسیر درست آرزومندم. سال نوتون مبارک:)
