در حسابداری نیز همچون زندگی عادی و روزمره برخی از رویداد ها هستند که قابل پیش بینی نیستند و نمی شود به طور دقیق مشخص کرد که اتفاق خواهد افتاد یا نخواهد افتاد ولی تا حدودی می توان برآورد کرد که چه مقدار احتمال به وقوع پیوستن یک رویداد وجود دارد. یک رویداد مالی که حتی وقوع آن به صورت قطعی مشخص نیست هم می تواند به در تصمیم استفاده کنندگان از صورت های مالی تاثیر بگذارد، بنابراین این موضوع بسیار حائز اهمیت است که این موارد اگرچه در متن صورت های مالی نگه داری نمی شوند ولی در یادداشت های توضیحی افشا شده تا همه استفاده کنندگان از صورت های مالی از آن مطلع باشند.
بر اساس استاندارد های بین المللی حسابداری بدهی احتمالی به شرح زیر تعریف می شود:
یک تعهد احتمالی ناشی از رویدادهای گذشته که وجود آن فقط با وقوع یا عدم وقوع یک یا چند رویداد در آینده نامشخص که کاملاً تحت کنترل واحد تجاری نیست تأیید خواهد شد. یا اینکه یک تعهد فعلی که ناشی از رویداد گذشته است اما شناسایی نمی شود زیرا:
– احتمالاً برای تسویه تعهد نیازی به خروج منابع منافع اقتصادی نیست.
– میزان تعهد را نمی توان با اطمینان کافی اندازه گیری کرد.
به عنوان یک قاعده کلی، احتمال به معنای این است که بیش از 50٪ این امکان وجود دارد که رویدادی اتفاق بیفتد و اگر یک تعهد محتمل باشد دیگر آن یک تعهد احتمالی نیست و باید برای آن در حساب ها ذخیره گرفته شود.
بدهی های احتمالی نباید در صورت های مالی شناسایی شوند اما باید افشا شوند. برخی از این الزامات افشا به شرح زیر می باشد:
– شرح مختصری از ماهیت بدهی احتمالی
– برآورد اثر مالی آن
– نشانه ای از عدم قطعیت موجود
– امکان هرگونه بازپرداخت
بر اساس استاندارد های بین المللی دارایی احتمالی برخواسته از حوادث گذشته است که وجود آن با وقوع یا عدم وقوع یک یا چند رویداد در آینده نامشخص که کاملاً تحت کنترل واحد تجاری نیست تأیید خواهد شد.
دارایی مشروط نباید شناسایی شود و فقط در صورتی که تحقق منافع اقتصادی مربوط به آن قطعی باشد، باید شناسایی شود. در آن مرحله، دارایی دیگر یک دارایی احتمالی نمی باشد.
شرح مختصری از کلیه بدهیهای احتمالی ماده باید ارائه شود مگر اینکه احتمالاً دور از دسترس باشد. علاوه بر این، موارد زیر را ارائه دهید.
– برآورد تأثیر مالی آنها
– جزئیات هرگونه عدم اطمینان
– امکان بازپرداخت
دارایی های احتمالی فقط در صورت محتمل بودن باید در یادداشت ها افشا شوند. در این صورت باید شرح مختصری از دارایی احتمالی همراه با برآورد اثر مالی آن نیز ارائه شود.
بر اساس استانداردهای بین الملل، به واحدهای گزارش دهنده اجازه داده می شود تا از الزامات افشای مربوط به ذخایر درمورد بدهی های احتمالی و دارایی های احتمالی جلوگیری کنند، در صورتی که انتظار می رود موقعیت واحد تجاری در اختلاف با طرف های دیگر را جدی بگیرد. به هر حال، این فقط باید در مواردی بسیار نادر استفاده شود.
هدف از طرح این مبحث این است که اطمینان حاصل شود که معیارهای شناخت و مبانی اندازه گیری مناسب برای مقررات و شرایط احتمالی اعمال می شود و اطلاعات کافی افشا می شود.
در خاتمه می توان گفت مبحث دارایی احتمالی و بدهی های احتمالی اگرچه شاید از نظر عموم کم اهمیت باشد ولی در تصمیم گیری مدیران و استفاده کنندگان از صورت های مالی بسیار تاثیر گذار است. ما در این مقاله سعی کردیم تا به طور کلی شما را با مفهوم آن آشنا کنیم. امیدوارم که این مقاله برای شما مفید بوده باشد. لطفا در صورت سوال و یا نیاز به هر گونه مشاوره در زمینه مالی و حسابداری، مالیاتی یا بیمه ای به سایت و یا اینستاگرام ما به آدرس HESABGOO مراجعه فرمایید.
در صورت نیاز به هرگونه خدمات مشاوره مالیاتی، مشاوره بیمه تامین اجتماعی و انجام خدمات از قبیل تهیه صورت های مالی و پیاده سازی سیستم و کنترل و راهبری و اجرای آن با همکاران ما در تیم حسابداری حسابگو تماس بگیرید و اطمینان داشته باشید که بهترین خدمات در انتظار شماست.
