به خاطر سید فرید قاسمی
▫️یونس شکرخواه
متاسفانه افسانه‌های شبه‌تاریخی بیشتر از حقایق تاریخی دست به دست می‌شوند و بشر هماره وامدار کسانی می‌ماند که از تاریخ افسانه‌‌زدایی می‌کنند، با متانت تام حاشیه‌زدایی می‌کنند و خاضعانه به متن نمی‌آیند. در مجموعه دوستان دور و نزدیک من یک نام درخشان در این گستره هست: سیدفرید قاسمی (زاده ١٩ شهریور ١٣۴٣).
نیازی نیست به پیشینه پژوهشی و کتاب‌ها و تحقیقات پر ارزش او اشاره کنم. جستجوی نام او هزاران گنج او را در برابر چشمانمان قرار می‌دهد.
من به عواملی کار دارم که قریب به چهار دهه است مرا در موضع تکریم از عزیزترین رفیقم حفظ می‌کند.
اسکار وایلد، نویسنده، شاعر و نمایشنامه‌نویس تلخ‌فرجام ایرلندی روزگاری گفته بود فرق ادبیات و روزنامه‌نگاری در این است که روزنامه قابل خواندن نیست و ادبیات هم خوانده نمی‌شود.
عصاره تلاش‌های سیدفرید قاسمی کشیدن خط بطلان بر همین نکته در ایران بود. سید ثابت کرد روزنامه‌نگاری ایرانی را نمی‌توان با انگ ژورنالیستی‌نویسی تخطئه کرد. او چهره‌هایی را از محاق بیرون کشید که به مفهوم عمیق کلمه هم روزنامه‌نگار بودند و هم ادیب. این بزرگ‌ترين کار فرید بود که شیره جانش را وقف آن کرد، مگر نه این است که بالاترین قانون روزنامه‌نگاری حقیقت‌جویی و حقیقت‌گویی است؟ فرید حقیقت تاریخی این پیشه در ایران را کشف کرد، زخم به زخم و مرهم به مرهم.
فرید سختکوشانه و تنها به دالان‌های متروک، بسته و نامکشوف روزنامه‌نگاری این دیار رفت و شجره‌نامه اصلی روزنامه‌نگاری ایرانی را برایمان ترسیم کرد و هنوز بشارت می‌دهم‌تان به کار تازه ارزشمند دیگری از او که در همین زمینه در راه است.
و بالاخره او زندگی خودش را به سرمشق تبدیل کرد، این حکیم با معرفت ایراندوست و دین‌دوست، این بلند بالای لرستانی نشان داد یک زندگی که در آن نه روشنفکر بی‌عمل باشی و نه عملگرای غیر روشنفکر چقدر جذاب و دلچسب است و این زندگی بی‌مرارت به کف نمی‌آید و بی دلیل نیست که آثارش همه چندین و چاپ می‌شوند.
سید یک تنه یک دانشگاه روزنامه‌نگاری شد، به زادگاهش و به میهنش و حتی با آثار بی‌بدیلش به قفسه‌های فارسی بزرگترین کتابخانه‌های جهان هم ادای دین کرد.
فرید عزیز، تو خودت می‌دانی که روزنامه‌نگاری؛ راه رفتن پیوسته و حرف زدن دائم در بطن پیشروی و هراس است، و شاید همین سبب فراموشی نام‌هایی می‌شود که نقشه راه طی شده و راه‌های پیش رو را برایمان ترسیم می‌کنند. ما قدرنشناس نیستیم. بی تو ما بی‌ریشه و بی‌تاریخ می‌ماندیم. تولدت مبارک آقای اصیل.
