لازم به یادآوری نیست که در حال حاضر یکی از مهم ترین فاکتورهای خرید یک گوشی هوشمند از دید کاربران، دوربین آن است. در گذشته در این دستگاه ها از دوربین های VGA استفاده می شد و به تدریج با پیشرفت این دوربین ها حالا به نقطه ای رسیده ایم که از دوربین هایی با کیفیت تصویر 20 مگاپیکسل و بیشتر در تلفن های هوشمند استفاده می شود. اگر تا چند سال پیش تنها سوالی که برای انتخاب یک دوربین از بین چندین تلفن هوشمند باید از خودتان می پرسیدید همین عدد مگاپیکسل آن بوده است، اما این روزها دیگر چنین شرایطی برقرار نیست و تقریبا همه کاربران به خوبی می دانند عوامل دیگری نیز در کیفیت تصاویر موثر هستند. یکی از مواردی که در سال های اخیر به تلفن های هوشمند اضافه شده قابلیت ثبت تصاویر با فرمت RAW است. اما گرفتن عکسی با این فرمت و استفاده نکردن از فرمت بسیار رایج JPEG چه مزیتی برای یک دوربین تلفن هوشمند به حساب می آید؟
ابتدا از RAW شروع کنیم که فرمتی برای فایل های تصویری است که اطلاعات موجود در آن در حد بسیار کمی پردازش شده اند. دلیل نام گذاری این فرمت به صورت RAW در واقع همین پردازش نشدن تصاویر ثبت شده است. در نتیجه فایل هایی با این فرمت برای پرینت کردن بدون پردازش گزینه های مناسبی به حساب نمی آیند. می توان گفت تصاویر گرفته شده با فرمت RAW شبیه به تصاویر ثبت شده روی نگاتیوهای عکاسی هستند که در دوربین های آنالوگ قدیمی از آنها استفاده می شود. خود فرمت RAW به زیرمجموعه های مختلفی تقسیم می شود که می توان به 3fr، ari و dcr از جمله آنها اشاره کرد که البته بیشتر به کار تصویربرداران حرفه ای می آید. تصاویری که با فرمت RAW گرفته می شوند تا حد امکان اطلاعات ورودی از سنسور دوربین را حفظ می کنند تا بعدا بتوان آنها را با دسترسی بیشتری ویرایش کرد. اصطلاح عمق تصویر، فوکوس، رنگ ها و روشنایی از جمله مواردی هستند که در حالت RAW بهترین نتیجه را در اختیار قرار می دهند.
در طرف دیگر نیز فرمت معروف JPEG قرار دارد که در واقع روشی برای فشرده کرده تصاویر به حساب می آید. در زمان ذخیره کردن تصاویر با این فرمت می توانید میزان فشرده سازی را برای ایجاد تفاوت بین اندازه و کیفیت عکس تغییر دهید. به این صورت بخشی از اطلاعات گرفته شده از سنسور از دست می روند اما می توان بدون افت کیفیت محسوس، تصاویر را تا نسبت 10:1 نیز فشرده کرد.
حالا می توان به پرسشی که مطرح شد پاسخ بهتری داد. RAW در واقع مشابه نگاتیوهای عکاسی کار می کند و نمی توان بدون ویرایش از آنها به عنوان عکس نهایی استفاده کرد، در حالی که تقریبا تمام اطلاعات گرفته شده از سنسور دوربین روی آنها ذخیره شده است و به همین دلیل حجم بسیار بالایی دارند. اما JPEG یک فرمت مثبت است (یعنی تصویر ثبت شده به حالت اصلی خود وجود دارد) که با صرف نظر کردن از بخشی از اطلاعات تصاویر، آنها را فشرده کرده و سپس می توان به راحتی در برنامه های ویرایش عکس به ادیت آنها پرداخت.
