ﺑﻪ ﻓﺘﺢ ﻋﯿﻦ و ﺳﯿﻦ و ﻻم و ﻓﺘﺢ ﻧﻮن و ﺳـﮑﻮن ﺣـﺎ و ﻻم ﺑـ ﻪ ﯾﻮﻧـﺎﻧﯽ ﻣﺎﻟﯽ و اﻟﻘﻮﻟﯿﺲ ﻧﯿﺰ و ﺑﻪ ﺳﺮﯾﺎﻧﯽ وﯾﺴﺎ و ﺑﻪ روﻣﯽ ﻣﺎﻟﯽ و ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﯽ اﻧﮕﺒﯿﻦ و ﺷﻬﺪ و ﺑﻪ ﻫﻨﺪي ﻣﺪه و ﺑﻪ ﻟﻐﺘﯽ ﺑﻬﺖ ﺑﺮس ﻧﺎﻣﻨﺪ و ﻣﺸﻬﻮر ﺑﻪ ﺷﻬﺪ اﺳﺖ . ﻣﺎﻫﯿﺖ آن :ﻣﻌﺮوف اﺳﺖ و ﻣﺮاد از آن ﻋﺴﻞ ﻧﺤﻞ اﺳـﺖ ﺑﻬﺘـﺮﯾﻦ آن ﺳــﺮخ رﻧــﮓ ﺷــﻔﺎف و ﺧﻮﺷــﺒﻮي ﻏﻠــﯿﻆ ﺧــﻮش ﻃﻌــﻢ ﺻــﺎدق اﻟﺤﻼوت آﻧﺴﺖ ﮐﻪ در آن ﻣﻄﻠﻖ ﻣﻮم ﻧﺒﺎﺷـﺪ و ﭼـ ﻮن ﺑـ ﺎ اﻧﮕﺸـﺖ
ﺑﺮدارﻧﺪ ﺗﺎر ﺑﻨﺪد و اﯾﻦ از ﺑﺮاي ﻣﺪاوا ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ و ﺑﻌﺪ از آن ﺳـﻔﯿﺪ ﻧﺒﺎﺗﯽ رﻧﮓ ﺑ ﻪ اوﺻﺎف ﻣـﺬﮐﻮره و اﯾـﻦ از ﺑـﺮاي ﻟـﺬت و ﺗﻐﺬﯾـﻪ و رﺑﯿﻌﯽ اﯾﻦ ﺑﻬﺘﺮ از ﺻﯿﻔﯽ اﺳﺖ و ﺷﺘﻮي آن زﺑﻮن و ﻫﻤﭽﻨـﯿﻦ ﺳـﺒﺰ و ﺳﯿﺎه و ﮐﻬﻨﻪ از ﯾﮑﺴﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺣﺎداﻟﻄﻌﻢ و ﺗﯿﺰ و ﯾﺎ ﺗﺮش و ﺗﻠـﺦ و رﻗﯿﻖ ﺷﺪه ﺑﺸﻊ ﺑﺪﺑﻮي و ﯾﺎ ﺧﺸﮏ ﺷﺪه و رﻃﻮﺑﺎت آن ﺗﺤﻠﯿﻞ ﯾﺎﻓﺘـﻪ ﺑﺸﻊ ﺑﺪﺑﻮي ﮔﺸﺘﻪ و اﮐﺜﺎر ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻬﻨﻪ ﻓﺎﺳﺪ آن در ﮐﻤﺎل ﻣﻀـﺮت و ﻣﻮرث ﺟﻨﻮن و اﻣﺮاض ﻣﻬﻠﮑﻪ ﺟﻬﺖ آﻧﮑﻪ ﻣﺤﺮق اﺧﻼط اﺳﺖ . ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺗﺎزه آن :در دوﯾﻢ ﮔﺮم و در اول ﺧﺸﮏ و اﻧـﺪك ﻣﺎﻧـﺪه آن در آﺧﺮ دوﯾﻢ ﮔﺮم و ﺧﺸﮏ و ﺑﻌﻀﯽ اﻧﻮاع ﺣﺎد آن و ﻫﻤﭽﻨـﯿﻦ ﮐﻬﻨﻪ آن در اول ﺳﯿﻢ ﮔﺮم و در دوﯾﻢ ﺧﺸﮏ و ﻋﺴﻞ ﺧﺎم ﮔﺮﻣﯽ و ﺣﺪت و ﺟﻼي آن زﯾﺎده و ﺑﻪ دواﯾﯿﺖ اﻗﺮب و ﻋﺴﻞ ﻣﻄﺒـﻮخ ﮐـﻒ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺣﺮارت و ﺣﺪت و ﺟﻼي آن ﮐﻤﺘﺮ و ﺑﻪ ﻏـ ﺬاﯾﯿﺖ اﻗـﺮب و در ﻗﻮام آوردن آن ﺷﺮط اﺳﺖ ﮐﻪ آب داﺧﻞ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ آﺗﺶ ﻣﻼﯾﻢ ﺟﻮش دﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗﻮام آﯾﺪ و اﺣﺘﯿﺎط ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺴﻮزد زﯾﺮا ﮐﻪ اﮔﺮ آب داﺧﻞ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﮐﻒ آن را ﻧﻤﯽ ﺗﻮان ﮔﺮﻓـﺖ و اﮔـﺮ آﺗـﺶ زﯾـﺎده ﮐﻨﻨﺪ ﻣﯽ ﺳﻮزد و ﺗﻠﺦ ﻣﯽ ﮔﺮدد . اﻓﻌﺎل و ﺧﻮاص آن :ﺟﺎﻟﯽ و ﻣﻔﺘﺢ ﺳﺪد و اﻓﻮاه ﻋـﺮوق و ﻣﻘﻄـﻊ و ﻣﻨﻘﯽ ﺑﻠﻐﻢ ﻟﺰج و رﻃﻮﺑﺎت و ﺟـﺎذب آﻧﻬـﺎ از ﻋﻤـﻖ ﺑـﺪن و ﻓﻀـﻮل دﻣﺎﻏﯽ و زاﯾﻞ ﮐﻨﻨﺪه اﺳﺘﺮﺧﺎ و اﺳﺘﺴﻘﺎ و ﯾﺮﻗﺎن و ﺳﭙﺮز و ﻋﺴﺮاﻟﺒﻮل و اﻧﻮاع رﯾﺎح و اﯾﻼوس و ﺳﻤﻮم ﺑﺎرده و ﻣﻔﺘﺖ ﺣﺼﺎت و دﻟﯿـﻞ ﺑـﺮ ﻣﻨﺎﻓﻊ آن ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺲ ﮐﻪ ﺣﻖ ﺗﻌﺎﻟﯽ در ﮐﻼم ﻣﺠﯿﺪ ﺧﻮد ﻣـﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾـﺪ ﮐﻪ و اوﺣﯽ رﺑﮏ اﻟﯽ اﻟﻨﺤـﻞ ان اﺗﺨـﺬي ﻣـﻦ اﻟﺠﺒـﺎل ﺑﯿﻮﺗـﺎً و ﻣـﻦ اﻟﺸﺠﺮ و ﻣﻤﺎ ﯾﻌﺮﺷﻮن ﺛﻢ ﮐﻠﯽ ﻣﻦ ﮐﻞ اﻟﺜﻤﺮات ﻓﺎﺳﻠﮑﯽ ﺳﺒﻞ رﺑـﮏ ذﻟﻼ ﯾﺨﺮج ﻣﻦ ﺑﻄﻮﻧﻬﺎ ﺷﺮاب ﻣﺨﺘﻠﻒ اﻟﻮاﻧﻪ ﻓﯿﻪ ﺷﻔﺎء ﻟﻠﻨـﺎس ان ﻓـﯽ ذﻟﮏ ﻵﯾﻪ ﻟﻘﻮم ﯾﺘﻔﮑﺮون و ﺟﻨﺎب ﻣﻘﺪس ﻧﺒـﻮي ﺻـﻠﯽ اﷲ ﻋﻠﯿـﻪ و آﻟﻪ و ﺳﻠﻢ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ: ﻓﻮ اﻟﺬي ﻧﻔﺴﯽ ﺑﯿﺪه ﻣﺎ ﻣﻦ ﺑﯿﺖ ﻓﯿـﻪ ﻋﺴـﻞ اﻻ و ﯾﺴﺘﻌﻔﺮاﻟﻤﻠﮏ ﻟﺬﻟﮏ اﻟﺒﯿﺖ ﻓﺎن ﺷﺮﺑﻬﺎ رﺟﻞ دﺧﻞ ﻓﯽ ﺟﻮﻓﻪ اﻟﻒ اﻟﻒ دواء و ﺧﺮج ﻣﻨﻪ اﻟﻒ اﻟﻒ داء ﻓﺎن ﻣﺎت و ﻫﻮ ﻓـﯽ ﺟﻮﻓـﻪ ﻟـﻢ ﺗﻤﺴﻪ اﻟﻨﺎر و ﻗﺎل ﺻﻠﯽ اﷲ ﻋﻠﯿﻪ و آﻟﻪ و ﺳـﻠﻢ ﻗﻠـﺐ اﻟﻤـﺆﻣﻨﯿﻦ ﺣﻠـﻮ ﯾﺤﺐ اﻟﺤﻠﻮه و ﻗﺎل ﺻﻠﯽ اﷲ ﻋﻠﯿﻪ و آﻟﻪ و ﺳﻠﻢ ﻧﻌﻢ اﻟﺸـﺮاب اﻟﻌﺴـﻞ ﯾﺮﻋﯽ اﻟﻘﻠﺐ و ﯾﺬﻫﺐ ﺑﺮد اﻟﺼﺪر و ﻗﺎل ﻣﻦ ﯾﺮﯾﺪ اﻟﺤﻔﻆ ﻓﻠﯿﺄﮐﻞ ﻣﻨﻪ و ﻧﯿﺰ در ﺣﺪﯾﺚ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﻪ اراده ﺷﻔﺎ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷـﺪ ﺑﺎﯾـﺪ ﮐـﻪ ﺻﺒﺢ ﻧﺎﺷﺘﺎ ﻋﺴﻞ ﺑﺎ آب ﺑﺎران ﻣﻤـﺰوج ﮐـﺮده ﺑﯿﺎﺷـﺎﻣﺪ و ﺟـﺎﻟﯿﻨﻮس ﮔﻔﺘﻪ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺑﻬﺘﺮ از ﻋﺴﻞ ﻧﯿﺴﺖ در ﻧﻔﻊ از ﺑـﺮاي ﺑـﺪن و ﻋـﻼج اﮐﺜﺮ اﻣﺮاض و از ﺑﺮاي ﺳﺮﺷﺘﻦ ادوﯾﻪ ﺟﻬﺖ آﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻟﺰوﺟﺖ و ﻏﻠﻈﺖ ﻗﻮام ﺑﺎﻋﺚ ﺳﺮﻋﺖ اﻣﺘﺰاج و ﺣﻔﻆ آﻧﻬﺎ اﺳﺖ از ﺗﻼﺷـﯽ و ﻓﺴﺎد و ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺣﻼوت ﻣﺠﺮب ﻃﺒﺎﯾﻊ و ﻟﺬﯾـ ﺬ و داﻓـﻊ ﺑﺸـﺎﻋﺖ و رﺳﺎﻧﻨﺪه ﻗﻮاي ادوﯾﻪ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ در ﺗﻤﺎم ﺑـﺪن و ﻏﯿـﺮ اﯾﻨﻬـﺎ از ﻓﻮاﯾﺪ ﮐﺜﯿﺮه* .اﻣﺮاض اﻟﺼﺪر و اﻟﺮأس و اﻟﻤﻌﺪه و اﻟﮑﺒﺪ و ﻏﯿﺮﻫﺎ * آﺷﺎﻣﯿﺪن آن ﺑﺎ ﻣﺼﻄﮑﯽ ﺟﻬﺖ ﺟﻠﺐ رﻃﻮﺑـﺎت و ﻓﻀـﻮل دﻣـﺎﻏﯽ و ﻓﺎﻟﺞ و ﻟﻘﻮه و اﺳﺘﺮﺧﺎ و ﺧﺪر و اﻣﺜﺎل اﯾﻨﻬﺎ و ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻣﻌﺪه و اﺷـﺘﻬﺎ و دﻓﻊ رﯾﺎح و ﻟﺰوﺟﺎت و ﺗﻔﺘـﯿﺢ ﺳـﺪد و ﻗـﻮﻟﻨﺞ و ﺗﻘﻮﯾـﺖ ﻣﻌـﺪه و ﺷﻬﻮت ﻃﻌﺎم و ﺑﺎه و ﺑﺎ ﮐﻨﺪر ﺟﻬـﺖ ﺗﻨﻘﯿـﻪ ﺻـﺪر و ﻗﺼـﺒﻪ ر ﯾـ ﻪ و اﺳﺘﺴﻘﺎ و ﯾﺮﻗﺎن و ﻃﺤﺎل و ﺗﻔﺘﯿﺖ ﺣﺼﺎت و ﻋﺴﺮاﻟﺒﻮل و اﻧﻮاع رﯾﺎح و اﯾﻼوس و دﻓﻊ ﺳﻤﻮم و ﺑﺎ آب ﺧﺼﻮﺻﺎً آب ﺑﺎران ﻣﺮﻃﺐ اﻋﻀـﺎ و ﻣﻘﻮي ﺑﺎه و ﺿﻐﻄﻪ و ﻣﺪر و ﻣﻨﻘـﯽ ﻗﺮﺣـﻪ اﻣﻌـﺎ و ﻣﺜﺎﻧـﻪ و ﻣﻔﺘـﺖ ﺣﺼﺎت و راﻓﻊ ﻋﺴﺮاﻟﺒﻮل و ﺑﺎﻟﺨﺎﺻﯿﺖ ﻣﺴﮑﻦ ﻋﻄﺶ و ﻣﻐﺺ و ﻗـﯽ ﻧﻤﻮدن ﺑﺪان ﺟﻬﺖ ﺗﻨﻘﯿﻪ ﻣﻌﺪه* .اﻟﻔﻢ و اﻟﺤﻠﻖ *ﻏﺮﻏـﺮه آن ﺟﻬـﺖ ﺗﺤﻠﯿﻞ ورم ﻋﻀﻼت ﺟﺎﻧﺐ ﺣﻠﻘﻮم و ﻟﻮزﺗﯿﻦ و ﺗﻨﻔﯿﻪ ﺟﺮاﺣﺖ ﮐـﺎم و زﺑﺎن و ﺣﻠﻘﻮم و ﻟﻮزﺗﯿﻦ و ﺑـ ﻪ دﺳـﺘﻮر ﺗﺤﻨـﮏ ﺑـﺪان و ﻣﻀﻤﻀـﻪ ﺑﺪان ﺑﺎ ﺳﺮﮐﻪ ﺟﻬﺖ اﺳﺘﺤﮑﺎم ﻟﺜﻪ و روﯾﺎﻧﯿﺪن ﮔﻮﺷﺖ آن و ﺗﻘﻮﯾﺖ دﻧﺪان و ﺟﻼي ﭼﺮك و ﺳﻔﯿﺪ ﮐﺮد ن آن ﺧﺼﻮص ﮐـﻪ ﺑـ ﺎ اﻧﮕﺸـﺖ ﺑﺮ دﻧﺪاﻧﻬﺎ ﺑﻤﺎﻟﻨﺪ و در ﻫﺮ ﻣﺎﻫﯽ ﺳﻪ ﭼﻬﺎر ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آورﻧـﺪ و ﺷﺒﻪ ﻧﻤﻮده ﮐﺴﯽ ﮐﻪ آن را ﻣﺮﺧﯽ داﻧﺴﺘﻪ ﺑﻪ اﻋﺘﺒﺎر آﻧﮑﻪ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻫـﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺧﯽ اﻧﺪ و وﺟﻪ ﺷﺒﻪ آﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ را ﻣﻄﻠﻖ اﺧﺬ ﻧﻤـﻮده و ﻓﯽ اﻟﺤﻘﯿﻘﺖ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺑﺎ رﻃﻮﺑﺖ ﻣﺮﺧﯽ اﺳﺖ ﻧﻪ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺑﺎ ﯾﺒﻮﺳﺖ و ﻋﺴ ﻞ ﺣﺎر ﯾﺎﺑﺲ اﺳﺖ ﺑﺎﻻﺗﻔﺎق* . اﻟﻌﯿﻦ *اﮐﺘﺤﺎل آن ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ و ﯾﺎ ﺑﺎ آب ﭘﯿﺎز و ﺑﺎ ﻧﻤﮏ اﻧﺪراﻧﯽ ﺟﻬﺖ ﺟﻼي ﺑﺼﺮ و دﻓـﻊ ﺣﮑـﻪ و ﺟﺮب و دﻣﻌﻪ و ﺑﯿﺎض و ﻧـﺰول آب در آن * .اﻻذن *ﻗﻄـﻮر آن در ﮔﻮش ﺑﺎ اﻧﺰروت و ﻧﻤﮏ ﺳﻨﮓ ﺟﻬـﺖ رﻓـﻊ رﯾـﺎح و دوي و ﻗﻄـﻊ ﻣﺪه و رﻃﻮﺑـﺎت ﺳـﺎ ﯾﻠﻪ از آن و ﺗﺴـﮑﯿﻦ اوﺟـﺎع ﺑـﺎرده آن و ﺛﻘـﻞ ﺳﺎﻣﻌﻪ و ﺑﻪ دﺳﺘﻮر ﻗﻄﻮر آن ﺑﺎ زﻫﺮه ﮔﺎو ﺗﺎزه و ﯾﺎ ﺑﺎ آب ﺑﺮگ ﻧﯿﻢ ﺗﺎزه و ﯾﺎ ﺑﺎ ﺷﯿﺮ ﺑﺰ و ﯾﺎ ﻟﺒﻦ ﻧﺴﺎ و ﯾﺎ ﺑﺎ ﺳﻔﯿﺪه ﺑﯿﻀﻪ ﻣﺮغ* .اﻟﺼﺪر * آﺷﺎﻣﯿﺪن و ﻟﻌﻖ ﻏﻠﯿﻆ آن ﺑﺎ روﻏﻦ ﮔﻞ ﺟﻬﺖ ﺳﺮﻓﻪ ﺑﺎرد* .اﻻﻣﻌﺎ * ﺗﺤﻘﯿﻦ ﺑﺪان ﺑﺎ آب ﺑﺎرﺗﻨﮓ ﺟﻬﺖ ﻗﺮﺣـﻪ اﻣﻌـﺎ و ﺗﺤﻠﯿـﻞ اورام آن ﻧﺎﻓﻊ ﺑﺎ ﺗﮑﺮار ﻋﻤﻞ و ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺣﻘﻨ ﻪﻫﺎ ﻣﻘﻮي ﻋﻤﻞ آﻧﻬﺎ* .اﻋﻀـﺎ اﻟﺘﻨﺎﺳﻞ و اﻟﺮﺣﻢ *ﺿﻤﺎد آن ﺑﻌـﺪ از ﺣﻤـﺎم ﻣﮑـﺮر ﺑﺎﻋـﺚ ﺗﻘﻮﯾـﺖ ﻗﻀﯿﺐ و ﻋﻈـﻢ آن و ﺣﻤـﻮل آن ﺟﻬـﺖ ﻋﻠـﻞ رﺣـﻢ زﻧـﺎن ﻧﻔﺴـﺎء . *اﻻورام و اﻟﺒﺜﻮر و اﻟﮑﻠﻒ و ﻏﯿﺮﻫﺎ *ﺿﻤﺎد آن ﺑﺎ آرد ﮔﻨﺪم ﺟﻬﺖ ﺗﺤﻠﯿﻞ اورام و ﻧﻀﺞ دﻣﺎﻣﯿﻞ و ﺑﺎ ﺳﺮﮐﻪ و ﻧﻤﮏ ﺟﻬﺖ ﺗﺤﻠﯿﻞ اورام و رﻓﻊ ﮐﻠﻒ و ﺑﺎ ﻗﺴﻂ ﺟﻬﺖ ﮐﻠﻒ و ﺑـﺎ ﻧﻤـﮏ ﺟﻬـﺖ رﻓـﻊ آﺛـﺎر ﺿﺮﺑﻪ و ﺻﺪﻣ ﻪاي ﮐﻪ ﺑﺎدﻧﺠﺎﻧﯽ رﻧﮓ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ و ﺑـﺎ ﻋﺬﺑـﻪ ﺟﻬـﺖ ﺗﻨﻘﯿﻪ اوﺳﺎخ ﺟﺮوح و ﺑﺮدن ﮔﻮﺷﺖ زاﯾﺪ و اﻟﺘﯿـﺎم زﺧـﻢ آﻧﻬـﺎ و ﺑـﺎ زراوﻧﺪ ﻃﻮﯾﻞ و آرد ﮐﺮﺳﻨﻪ ﺟﻬﺖ اﻟﺘﯿﺎم زﺧﻤﻬﺎي ﻋﻤﯿﻘﻪ ﻣﺠـﺮب و ﺑﺎ زراوﻧﺪ ﻃﻮﯾﻞ و آرد ﮐﺮﺳﻨﻪ و ﺑﺎدام ﺗﻠﺦ و ﺣـﺐ اﻟﻤﺤﻠـﺐ و آرد ﺟﻮ ﺟﻬﺖ ادرار ﻋﺮق و ﺑﺎ اﻧﺰروت ﺟﻬـﺖ ﺟـﻼي ﻗـﺮوح و ﺑـﺮدن ﮔﻮﺷﺖ زاﯾﺪ و ﺑﺎ ادوﯾﻪ ﺑﻬﻖ و ﺑﺮص و ﮐﻠﻒ داﻓﻊ آﻧﻬﺎ و ﺑـﺎ ﻧﻮﺷـﺎدر ﺟﻬﺖ ﺑﻬﻖ و ﺑﺮص و ﻣﻄﺒﻮخ آن ﺑﺎ ﺷﺒﺖ ﺟﻬﺖ رﻓﻊ آﺛـﺎر ﺿـﺮﺑﻪ و ﻗﻮﺑﺎ و ﻃﻼي آن ﺑﺎ روﻏﻦ ﮔﻞ ﺟﻬﺖ ﻗـﺮوح ﺷـﻬﺪ ﯾﻪ و ﺳـﺎ ﯾﺮ ﻗـﺮوح ﺣﺎدﺛﻪ از ﺑﻠﻐﻢ ﻣﺎﻟﺢ و ﺟﻬﺖ ﺗﻘﻮﯾﺖ ﺑﺪن و ﺑﻪ ﺗﻨﻬـﺎ ﯾﯽ ﺟﻬـﺖ رﻓـﻊ
ﻗﻤﻞ و ﺻﯿﺒﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﯽ رﺷﮏ ﻧﺎﻣﻨﺪ و ﺑﺮ ﺟﺴﺪ اﻣﻮات ﺣـﺎﻓﻆ آﻧﻬﺎ اﺳﺖ از ﺳﺮﻋﺖ ﻓﺴﺎد و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﺎﻟﯿﺪن آن ﺑﺮ ﻟﺤﻮم و ﺷـﺤﻮم و ﻏﯿﺮﻫﺎ* . اﻟﺴﻤﻮم *ﻟﻌﻮق و ﯾﺎ آﺷﺎﻣﯿﺪن آن ﺑﺎ آب ﮐﻤـﻮن ﺟﻬـﺖ ﻓﻄﺮ ﻗﺘﺎل و ﮔﺰﯾﺪن ﺳﮓ دﯾﻮاﻧﻪ و ﻏﻠﯿﻆ آن ﺑـﺎ روﻏـﻦ ﮔـﻞ ﺟﻬـﺖ ﻧﻬﺶ ﻫﻮام و ﻗﯽ ﻧﻤﻮدن ﺑﺪان ﺟﻬﺖ رﻓﻊ اذﯾـﺖ اﻓﯿـﻮن ﺧـﻮرده و از ﺧﻮاص ﻣﺠﺮﺑﻪ آﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﭼـﻮن زن ﺑـﺎ آب ﺷـﺮﺑﺖ ﺳـﺎﺧﺘﻪ ﻧﺎﺷـﺘﺎ ﺑﯿﺎﺷﺎﻣﺪ اﮔﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻐﺺ ﮔﺮدد ﺣﺎﻣﻠﻪ اﺳﺖ و اﻻ ﻓﻼ و ﺟﻬﺖ اﯾـﻦ اﻣﻮر ﺑﻪ ﺗﻤـﺎﻣﯽ ﺧـﺎم ﺟﯿـﺪ آن و در ﺑﻌﻀـﯽ اﺿـﻤﺪه و اﻃﻠﯿـﻪ و در ﺑﻌﻀﯽ ﻣﻮاد ﺗﺎزه ﺧﺎم اﻧﺪك ﺣﺎد آن اوﻟﯽ اﺳـﺖ و ﺑﺎﻟﺠﻤﻠـﻪ ﺟﻬـﺖ ﻣﺒﺮودﯾﻦ و ﺑﻠﻐﻤﯽ ﻣﺰاﺟﺎن و در زﻣﺎن و ﻓﺼﻞ و ﺑﻠﺪ ﺑﺎرد ﻧﺎﻓﻊ . ﻣﻀﺮ ﻣﺨﺎﻟﻒ اﯾﻨﻬﺎ و ﻣﺼﺪع ﻣﺤﺮورﯾﻦ و اﮐﺜﺎر آن ﺳﺮﯾﻊ اﻻﺳـﺘﺤﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﺻﻔﺮا و ﻣﻔﺴﺪ دﻣﺎغ ﺣﺎر و ﻣﻬﯿﺞ ﻗﯽ و اﻣﺮاض ﺻﻔﺮاوﯾﻪ و ﺣـﺎره و ﻋﻄﺶ ﻣﻔﺮط، ﻣﺼـﻠﺢ آن آب اﻧـﺎر ﺗـﺮش و اﺗـﺮج و آب ﻟﯿﻤـﻮ و ﻓﻮاﮐﻪ ﺣﺎﻣﻀﻪ و رﺑﻮب آﻧﻬﺎ و ﺳﺮﮐﻪ و ﮔﺸﻨﯿﺰ . ﻣﻘﺪار ﺷﺮﺑﺖ آن: ﭘﺎﻧﺰده ﻣﺜﻘﺎل . ﺑﺪل آن :دوﺷﺎب اﻧﮕﻮري و ﺧﺮﻣﺎي ﺟﯿﺪ ﻏﯿـﺮ ﻣﻄﺒـﻮخ .ﺑـﺪان ﮐـﻪ ﻋﺴﻠﯽ ﮐﻪ ﻣﮕﺲ آن ﺑﺮ ﮔﯿﺎه اﻓﺴﻨﺘﯿﻦ و اﻣﺜﺎل آن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷـﺪ ﻃﻌـﻢ آن ﺗﻠﺦ ﺑﻮد و ﺟﻬﺖ اﻣﺮاض ﻣﻌﺪه و ﮐﺒﺪ و ﺗﻔﺘﯿﺢ ﺳـﺪد و آﻧﭽـﻪ ﺑـﺮ ﺻﻌﺘﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ دﺳﺘﻮر و ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻣﺒﺮود و ﻣﺮﻃﻮب ﻣﺰاﺟﺎن و اﻣﺮاض ﺑﻠﻐﻤﯿﻪ ﺑﺎرده و آﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﺣﺎﺷﺎ ﻧﺸﺴـﺘﻪ ﺑﺎﺷـﺪ ﻧﯿـﺰ ﺟﻬـﺖ اﻣﺮاض ﻣﺬﮐﻮره و ﻗﺎﺑ ﺾ و ﺗﻔﺘﯿﺢ ﺳﺪد ﻧﺎﻓﻊ و ﮔﻔﺘﻪ اﻧﺪ ﻧـﻮﻋ ﯽ ﻋﺴـﻠﯽ ﺧﺮﯾﻔﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ از ﺑﻮﯾﯿﺪن آن ﻋﻄﺴﻪ ﻣﯽ آﯾـﺪ و ﮔﻔﺘـﻪ اﻧـﺪ ﻏﺸـﯽ آورد و ﻋﺮق ﺳﺮد و ﻋﻘﻞ را زاﯾـ ﻞ ﮐﻨـﺪ آن را ﻧﺒﺎﯾـﺪ ﺧـﻮرد ﺗـﺪﺑﯿﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ آن را ﺧﻮرده ﺑﺎﺷﺪ ﻗﯽ ﻓﺮﻣﻮدن و ﻣﺎﻫﯽ ﻧﻤﮏ ﺳـﻮد ﺷـﻮر ﺧﻮردن و ﻣﮑﺮر ﻗﯽ ﮐﺮدن اﺳﺖ ﺗﺎ ﻣﻌﺪه ﻧﻘﺎي ﺗﺎم ﯾﺎﺑﺪ و ﺑﻌﺪ از آن ﺗﻔﺎح ﻣﺰ ﯾﻌﻨﯽ ﺗﺮش ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﻪ ﺳﯿﺐ ﻣﯿﺨﻮش ﺑﺎﺷﺪ و اﻣـﺮود ﺗﻨـﺎول ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ و ﻧﯿﺰ ﻧﻮﻋﯽ از ﻋﺴﻞ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﻮاص آن ﻣﺎﻧﻨـﺪ ﺷـﻮﮐﺮان اﺳﺖ اﺳﺘﻌﻤﺎل اﯾﻦ ﻧﯿﺰ ﺟﺎﯾﺰ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻗﺴﻢ و دﺳﺘﻮر ﻃﺒﺦ ﻋﺴـﻞ و ﺷﺮاب آن و ﻣﺜﻠﺚ آن و ﻣﺎءاﻟﻌﺴﻞ در ﻗﺮاﺑﺎدﯾﻦ ﮐﺒﯿﺮ ﻣﺬﮐﻮر ﺷـﺪ و از ﺧﻮردن ﻋﺴﻞ ردي و ﺑﺴﯿﺎر ﺗﻨﺪ و ﺗﯿﺰ ﮐﻪ از ﺑﻮﯾﯿﺪن آن ﻋﻄﺴﻪ ، آﯾﺪ و از ﺧﻮردن آن ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮردن ﺑـﺰراﻟﺒﻨﺞ ﻋـﺎرض ﮔـﺮدد ﻋﻼج آن ﺗﻄﻔﯿﻪ ﺑﺎ اﺷﺮﺑﻪ ﺑﺎرده و آب ﻓﻮاﮐﻪ ﺑﺎرده و اﻟﻌﺒﻪ ﻣﻐﺮﯾـﻪ و ﻣﺎﻧﻨﺪ اﯾﻨﻬﺎ اﺳﺖ
