ﺑﻪ ﻓﺘﺢ ﺑﺎ و ﮐﺴﺮ را و ﺳﯿﻦ ﻣﻬﻤﻠﺘﯿﻦ و ﻓﺘﺢ ﯾﺎي ﻣﺜﻨﺎة ﺗﺤﺘﺎﯾﻨﻪ و اﻟﻒ و ﻓﺘﺢ واو و ﺷﯿﻦ ﻣﻌﺠﻤﻪ و اﻟﻒ و ﻧﻮن ﻟﻐﺖ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ دواء اﻟﺼﺪر و ﺑﻪ ﻋﺮﺑﯽ ﺷﻌﺮاﻟﺠﺒﺎل و ﺷﻌﺮاﻻرض و ﺷﻌﺮاﻟﺠﻦ و ﺷﻌﺮاﻟﺨﻨﺎزﯾﺮ و ﺟﻌﺪة اﻟﻘﻨﺎ و ﺷﻌﺮاﻟﮑﻼب و ﮐﺰﺑﺮة اﻟﺒﺌﺮ و ﺳﺎق اﻻﺳﻮد و ﺳﺎق اﻟﻮﺻﯿﻒ و ﺑﻪ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﺑﻮﻟﻮﻃﻮﻧﺨﻮن ﯾﻌﻨﯽ ﮐﺜﯿﺮاﻟﺸﻌﺮ و ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﯽ ﭘﺮﺳﯿﺎوﺷﺎن ﺑﻪ ﺑﺎي ﻋﺠﻤﯽ و ﻋﻮام ﺳﻨﺒﻞ و ﺑﻪ ﻫﻨﺪي ﮐﺎﻟﯽ ﺟﻬﺎﻧ ﺖ و ﮐﺮﺟﺎ و رﺗﮑﻮت ﻧﺎﻣﻨﺪ . ﻣﺎﻫﯿﺖ آن :ﻧﺒﺎﺗﯽ اﺳﺖ ﺑﺮگ آن ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﺑﺮگ ﮔﺸﻨﯿﺰ و ﺑﯽ ﺳﺎق و ﺛﻤﺮ و ﺷﺎخ ﻫﺎي آن ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺎرﯾﮏ و ﺻﻠﺐ و ﺳﯿﺎه ﺳﺮخ رﻧﮓ . ﻣﻨﺒﺖ آن ﻣﻮاﺿﻊ ﻧﻤﻨﺎك و ﺳﺎﯾﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻨﺎرﻫﺎي ﭼﺎه و ﭘﺎي دﯾﻮارﻫﺎي ﮐﻬﻨﻪ و ﺧﺮاﺑ ﻪﻫﺎ و ﻗﻮت آن ﺗﺎ ﺷﺶ ﻣﺎه ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ و ﭼﻮن ﯾﮏ ﺳﺎل ﺑﺮ آن ﺑﮕﺬرد ﻗﻮت آن ﺑﺎﻃﻞ ﻣﯽ ﮔﺮدد و ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ آن ﭘﺮ ﺑﺮگ ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﮐﺮﻓﺲ ﺷﺎﺧﻪ ﺻﻠﺐ ﺳﯿﺎه آن اﺳﺖ . ﻃﺒﯿﻌﺖ آن :ﻣﻌﺘﺪل ﻣﺎﯾﻞ ﺑﻪ ﮔﺮﻣﯽ و ﺧﺸﮑﯽ . اﻓﻌﺎل و ﺧﻮاص آن :ﻣﻠﻄﻒ و ﻣﻔﺘﺢ و ﻣﻨﻀﺞ و ﻣﺤﻠﻞ و ﻣﺠﻔﻒ آﺷﺎﻣﯿﺪن ﻣﻄﺒﻮخ آن ﺟﻬﺖ اﺳﻬﺎل ﻓﺮﻣﻮدن ﺻﻔﺮا و ﺳﻮدا و ﺑﻠﻐﻢ ﻣﻮﺟﻮد در ﻣﻌﺪه و اﻣﻌﺎ و ﺟﻬﺖ ﺗﻨﻘﯿﻪ ﺳﯿﻨﻪ و ﺷﺶ و رﺑﻮ و ﺿﯿﻖ اﻟﻨﻔﺲ و درد ﺳﯿﻨﻪ و ﯾﺮﻗﺎن و ﺣﺼﺎت و ادرار ﺑﻮل ﻧﻤﻮدن و ﺣﯿﺾ و ﻧﻔﺎس و اﺧﺮاج ﻣﺸﯿﻤﻪ و ﮔﺰﯾﺪن ﺳﮓ دﯾﻮاﻧﻪ و اﺳﺘﻨﺸﺎق آب ﻣﻄﺒﻮخ آن ﺟﻬﺖ زﮐﺎم و ﻧﻄﻮل آب ﭘﺨﺘﻪ آن ﺟﻬﺖ ﺗﻔﺘﯿﺢ ﺳﺪه اﻧﻒ و زﮐﺎم و ﺿﻤﺎد آن ﺟﻬﺖ ﺻﺪاع ﺑﺎرد و ﺿﻤﺎد ﭘﺨﺘﻪ آن ﺑﺎ روﻏﻦ ﺟﻬﺖ داءاﻟﺜﻌﻠﺐ و ﺧﻨﺎزﯾﺮ و ﻧﻮاﺻﯿﺮ و دﺑﯿﻼت و ﭼﻮن در دﻫﻦ ﺑﺨﺎﯾﻨﺪ و آب آن را ﺑﺮ ﻏﺮب و ﻧﺎﺻﻮر ﮐﻨﺞ ﭼﺸﻢ ﺑﭽﮑﺎﻧﻨﺪ و ﯾﺎ ﺟﺮم ﺧﺎﯾﯿﺪه آن را ﺑﺮ آن ﺑﻨﺪﻧﺪ ﻧﺎﻓﻊ و آﺷﺎﻣﯿﺪن ﺳﻔﻮف ﺧﺸﮏ آن ﺟﻬﺖ رﻓﻊ اﺳﻬﺎل و اﻣﺴﺎك ﺑﻄﻦ ﻣﻔﯿﺪ و ﺿﻤﺎد ﭘﺨﺘﻪ آن ﺑﺮ اﻧﺜﯿﯿﻦ ﺟﻬﺖ ﺗﺤﻠﯿﻞ ورم و ﺻﻼﺑﺖ آن و ﻃﻼي ﺗﺎزه آن ﺟﻬﺖ ﻗﺮوح ﺧﺒﯿﺜﻪ و ﮔﺰﯾﺪن ﺳﮓ دﯾﻮاﻧﻪ و داءاﻟﺜﻌﻠﺐ ﺧﺼﻮﺻﺎً ﮐﻪ ﺗﺎزه آن را ﺑﻪ ﻗﻮت ﺑﺮ داءاﻟﺜﻌﻠﺐ ﺑﻤﺎﻟﻨﺪ و ﻃﻼي ﮐﻮﺑﯿﺪه آن ﺑﺎ ﻣﻐﺰ ﺳﺎق ﮔﺎو ﺟﻬﺖ درد ﺳﺮ ﺑﺴﯿﺎر ﻧﺎﻓﻊ و ﺿﻤﺎد ﮐﻮﺑﯿﺪه آن ﺑﺎ ﻻدن و روﻏﻦ ﻣﻮرد و روﻏﻦ ﺳﻮﺳﻦ و زوﻓﺎ و ﺷﺮا ب ﻣﻘﻮي ﻣﻮي و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﭼﻮن ﻣﺨﻠﻮط ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﺑﺎ آب ﻃﺒﯿﺦ و ﯾﺎ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ آن ﺷﺮاب و ﻋﺴﻞ و ﻣﻮي را ﺑﺪان ﺑﺸﻮﯾﻨﺪ ﺟﻬﺖ ﻗﺮوح ﺳﺮ ﻣﻔﯿﺪ و ﺿﻤﺎد ﻣﺤﺮق آن ﺟﻬﺖ ﻣﻨﻊ رﯾﺨﺘﻦ ﻣﻮي و روﯾﺎﻧﯿﺪن آن و ﺣﺰاز و ذرور ﻣﺤﺮق آن ﺟﻬﺖ ﺗﺠﻔﯿﻒ و اﻧﺪﻣﺎل ﻗﺮوح ﺧﺒﯿﺜﻪ و آﮐﻠﻪ و ﺣﻤﻮل آن ﺑﺎ ﻣﺮﻣﮑﯽ
ﺟﻬﺖ رﻓﻊ ﺳﯿﻼن رﺣﻢ ﻧﺎﻓﻊ . . ﻣﺼﻠﺢ آن ﻣﺼﻄﮑﯽ و ﮔﻮﯾﻨﺪ ﮔﻞ ﺑﻨﻔﺸﻪ ، ﻣﻀﺮ ﺳﭙﺮز ﻣﻘﺪار ﺷﺮﺑﺖ از ﺟﺮم آن: ﺗﺎ ﻫﻔﺖ درﻫﻢ و از ﻣﻄﺒﻮخ آن ﺗﺎ ﺑﯿﺴﺖ درﻫﻢ . ﺑﺪل آن :در اﻣﺮاض رﯾﻪ ﺑﻪ وزن آن ﮔﻞ ﺑﻨﻔﺸﻪ و ﻧﺼﻒ آن اﺻﻞ اﻟﺴﻮس .ﮔﻮﯾﻨﺪ از ﺧﻮاص آﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﻮن ﺑﮑﻮﺑﻨﺪ ﺗﺎزه آن را و ﺑﺮ ﻣﻮﺿﻊ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻋﻀﻮي ﮐﻪ ﭘﯿﮑﺎن رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮔﺬارﻧﺪ ﺑﺪان ﻣﻮﺿﻊ آﯾﺪ و ﭘﯿﮑﺎن را ﺑﺮآورد.
