شما هم حتما با آدم هایی برخورد کردین یا شنیدین - یا شاید خودتون از اون آدما باشید - که به موفقیت رسیدن ولی انتخابشون توی رشته تحصیلی زوری بوده، همون آدمایی که وقتی بهشون میگم: "هنر خوندم"، با یه آه از ته دل میگن: "خوش بحالت..."
کاملا درسته به موفقیت رسیدن ولی تو مسیر و همون انتهای راه هرگز احساس شادی نکردن...
وضعیت این آدم ها اصولا دو حالت داره: 1. کسایی که استعداد و هوش داشتن و شاید خیلی سختی نکشیدن برای رسیدن به اون موفقیت، اما چون انتخاب رشتشون زوری بوده همیشه با یه حس نارضایتی به کارشون ادامه دادن و حالت شماره 2. کسایی که هوش و استعداد برای اون رشته نداشتن و تو مسیر اشتباه به زور و اجبار قرار گرفتن و همیشه تو سختی بودن. این افراد حتما استعدادشون توی کار دیگه بود اما درک نشدن.
نمی خوام این دو حالت رو بیشتر از این باز کنم، حتما خودتون بهتر می دونید چه حالی داره فقط می خوام یادمون بمونه اگر روزی توی جایگاهی قرار گرفتیم که کسی ازمون پرسید یا فرزندمون خواست رشتش رو انتخاب کنه بهش حق انتخاب بدیم و یادمون باشه زور کردن و اجبار بی جا حتا اگر موفقیت بیاره، شاید همراه خودش نداره و این زندگی رو برای یه انسان سخت می کنه
