چندی است که احوال دلم خوش نیست.یعنی میخواهم که شاد باشم ،اما نیستم!
امروز بر این برآمدم تا با ریشه یابی علت ،معلول را برطرف سازم.میدانید چه دستگیرم شد؟
من کمبود خبر خوب دارم.
نمیدانم هم، که چه کسی یا کسانی و چه سیستمی پشت اوضاع این روزهایم هست.
درواقع در فضای مجازی که من یقین دارم جریاناتِ،دوست،پشت آن نیستند.اینطور القا میشود که ما ایرانی ها خیلی بدبختیم.نمیگویم،ونمیخواهم بگویم که ما خوشبخت ترینیم ؛اما ،آیا واقعا وضع تا این حد وخیم است که در کل کشور حتی یک اتفاق مثبت هم نمی افتد ؟
شاید هم یافت می بشود و ما نجسته ایم!!
ولی باور بفرمایید هرچه در دنیای مجازی گشتم ،کمتر نتیجه گرفتم!
از سویی دیگر ،با یک نگاه اجمالی به رسانه ی داخلی ،آنجا هم جز اخبار مربوط به کرونا و انواع جنگ ها و مدیران فاسد و حقوق نجومی بگیران و ..(حداقل من)چیزی پیدا نکردم.
من سعی میکنم اهل قضاوت نباشم ،اما،گاهی،به بیطرفی بعضی ها شک میکنم.
یعنی صرفا جهت دل خوشکنک ما!نمیشود یک گزارش امیدوار کننده پخش کنند؟!
خلاصه ،دوست من،اینطور به نظر میرسد که کسی قصد ندارد مارا خوشحال کند . (درگوشی:فکر کنم میخواهند ذِلّه یمان کنند :(
حالا در این گیر و دار،اگر ما نیز به رسم جهان سومی ها،بدهیم میوه فروشِ رسانه،میوه هایش را از یک کنار وارد مغزمان کند، همان ذِلّه شدن سهممان است و بس!!
کاش ،کاش و ای کاش پیش از ورود به این جنگ مجازی و قبل از در دست گرفتن این سلاح های ارتباط جمعی!یک تحقیق یا دو دانه سوال (از اهلش)میکردیم.تا حداقل اسلحه را سَر و تَه دست نگیریم :(
مثلا میپرسیدیم:
این رسانه ،چه خدماتی! را قرار است ارائه دهد؟
من از جانِ آن چه میخواهم؟
آیا ارزشش را دارد؟(این عمر گرانمایه در چه چیز صرف شد؟)
آخر ،شوخی که نیست،تغذیه ی مغز ماست!
نقل از شوخی شد،دقت کردید بسیاری از جک هایی که میخوانیم هم دو پوسته دارند؟
یک احساس لذت آنی ،همان موجبات خنده،و دیگری که دارد بر سر مغز نیمه هشیارمان فریادِ، تو بدبختی ،میزند!
و عجب آن که ما درنمیابیم این لبخندمان از گریه غم انگیز تر است.
با همه ی این تفاسیر بیایید خودمان روز هایمان را بسازیم.خود را عروسک دست سیاستمداران نکنیم.و کمی بیشتر در برخورد با رسانه ها فعالانه و انتخاب گر، عمل کنیم.
پ.ن:در دوران متوسطه ی دوم درسی تحت عنوان ،تفکر و سواد رسانه ای ،ارائه میشود ؛که درباره ی برخورد دانش آموزان باید بگویم اغلب اصلا آن را، درس، به حساب نمی آوردند .اما از نظر من کتاب مفیدی بود که امیدوارم در آینده بیشتر مورد توجه قرار گیرد.
