خیلی وقت پیش این کتاب رو جزو نشان شده ها قرار داده بودم تا یه روزی بهش مراجعه کنم ولی فراموش کرده بودم.
و حالا چون تو لیست طاقچه دیدم برام یادآوری شد.
کتاب اسم جالبی داره.
*زنان سیبیلو و مردان بی‌ریش دو وجهِ به هم پیوسته دارد: نخست آگاهی یافتن از گذشتهٔ معاصر از خلال استخراج مواد و مصالح مدفون‌شده پشت لایه‌های تاریخ و دوم بازصورتبندی آن در پرتو علوم جدید. زنان سیبیلو به ما یادآور می‌شود گذشته هر بار در هیئتی نوشونده و در میان مناسباتی نوپدید خود را بر ما عیان می‌کند. بدین ترتیب کتاب نجم‌آبادی را باید همچون تکانه دید.*
*«افسانه نجم آبادی» استاد دانشگاه هاروارد و پژوهشگر در حوزه مطالعات زنان، جنسیت و تاریخ است. او در جایی از مقدمه‌ی کتاب درباره‌ی علت انجام این پژوهش نوشته: «سال‌ها پیش در گرماگرم بحثی با مورخی که درباره‌ی تاریخ قاجار مطالعه می‌کرد، در جواب او که از محال بودن تحقیقات در زمینه‌ی زنان قاجاری به دلیل کمبود منابع تاریخی و کمبود اسناد قابل اعتماد درباره زنان آن دوره اظهار تاسف می‌کرد گفتم: اما ما اگر جنسیت را به صورت تحلیلی مطالعه کنیم، از منابع مربوط به مردان، درباره زنان هم می‌توان استفاده کرد.»*
خوب کتاب کمی سخت خوانه ولی اطلاعات خوب و جالبی درباره زنان و فرهنگ این دوره تاریخی به مخاطب میده.
شاید میشد فصل بندی مناسب تری انجام بشه تا سیر مباحث بهتر در ذهن خواننده جای بگیره
کاش سعی میشد تصاویر کتاب با کیفیت تر در نسخه دیجیتال قرار بگیره چون پایه اصلی کتاب بر تصاویر بنا شده و اهمیت زیادی در فهم مطالب کتاب داره.
بخش قابل توجهی از کتاب به همجنس گرایی در آن عصر میپردازد؛
*بسیاری از گزارش‌ها، رقص پسران را به همجنس‌گرایی مردانه ربط می‌دهند و درنهایت این دو را نتیجه جدایی مردان از زنان قلمداد می‌کنند. در برخی از گزارش‌ها نیز چیزی بیش از آگاهی مردم محلی از قضاوت اروپاییان و مبدل‌پوشی و انکار آنان وجود دارد.*
*نه‌تنها فرض بر این بود که میل جنسی می‌تواند توسط هر چهره زیبایی اعم از مرد یا زن برانگیخته شود، بلکه چنین میلی به‌خودی‌خود ناپسند یا غیراخلاقی قلمداد نمی‌شد. گناه به عرصه عمل تعلق داشت و درست به همین خاطر متون بسیاری هشدار می‌دادند که نظر دوختن، ممکن است فرد مؤمن را به رفتارهای گناه‌آلود بکشاند. به همان میزانی که کنش‌های جنسی مردی با زنی غیر از همسرش اخطار و مجازات را برمی‌انگیخت، روابط جنسی با مردان جوان و به‌ویژه مقاربت مقعدی نیز با انذار و مجازات همراه بود.*
در باب زیبایی زن و مرد؛
*در منابع مکتوب، زیبایی زن و مرد به طور یکسانی وصف شده است. برای نمونه، رستم‌الحکما، مردان جوانی را که طهماسب میرزا (صفوی) به آن‌ها تمایل جنسی داشت، این‌چنین توصیف می‌کند: «امردان گل‌رخسار، سمن‌بر سروقد، نرگس‌چشم، کرشمه‌ساز، شکرلب و ساقیان لاله‌عذار ماهروی زهره‌جبین، هلال‌ابروی، چشم جادوی مشکین موی پرعشوه و ناز و بلورین‌غبغب در غایت عیش و کامرانی» (رستم‌الحکما، ۱۳۵۳: ۱۹۹). صفاتی که امروزه بیشتر تداعی‌کننده زیبایی زنانه است، در قرن نوزدهم به طور یکسان برای زنان و مردان به کار می‌رفت.*
این کتاب را می‌توانید از اینجا دریافت کنید
