گردو با ناراحت بودنش و نتیجه ی اون یعنی موفق نشدنش خیلی می جنگه. سخت گیر شده سر بچه اش که باید شاد باشه تا بتونه موفق باشه. چون اگه قرار نیست موفق بشه پس واسه چی هست؟ اما انگاری میشه زنده بود، زندگی کرد و موفقم نشد. یعنی اگه نشدی فدای سرت. فدای سرت مامان جان که رفتیو نشد. فدای سرت که زور زدیو نشد. چیزی از محبت من نسبت بهت کم نمی شه که. من تو رو واسه خودت می خوام...
گردو اگه برسه به این پذیرش، به خاطر خوشحال نبودنش خودشو می بخشه. به خودش میگه: فدای سرت که شاد نیستی. فدای سرت که ناراحتی. اشکالی نداره. فدای سرت...همین
خلاصه که گردو ترجیح می ده شاد باشه ، ترجیح میده موفق باشه، ترجیح میده برسه. اما اگر نشد
