تو میدانی انسان کیست؟
پسر پادشاهی ست که در طالعش نوشته اند قهرمان خواهد شد...
او اما توی اتاقش تک و تنهاست؛ از میان تمام وسایل پر زرق و برق اتاق چهار پایه ای چوبین را برای نشستن برگزیده و عمیقا به این می اندیشد که چرا تمام جهان در بیرون این اتاق او را به چیزی وادار می کند که می داند نیست... حداقل هنوز نیست!
او مدام از خود می پرسد برای پادشاه بودن چه بهایی باید بپردازد؟ آیا شجاعت چنین کاری را دارد؟
آن بیرون اما کسی کاری به این خزعبلات ندارد؛ پادشاه پیش از تولد او خوابی دیده است و معبران گفته اند پسری که در راه دارد پادشاه مقتدری خواهد شد.
اهمیتی نمی دهم که باور می کنی یا نه
اما این تبار مهجور ماییم
شاهزاده هایی که باید روزی پادشاه می شدیم!
