چرا نمی خواهم بفهمم در این دنیا فقط خودم و خدایم هستیم که می توانیم به داد من برسیم....
تقصیر من نیست...حسی در من وجود دارد که به خاطر تربیت و چیزهای دیگر در گوشم زمزمه می کند که از کسی کمک بخوام ....
کمک خواستن عیب نیست ...مهم ،از کی کمک خواستن است ...
زمانهایی سخت در اشتباه بودم و کسانی که از من دوراند رو نزدیک پنداشتم و خدایی که نزدیک بود رو دور پنداشتم....
هیچ کس از درون من خبر نداشت جز خدایم ولی به همه دری سر زدم تا یاریم کنند...
با خدا می توانم توانا باشم ....
می توانم قدرتمند باشم...
ولی اگر متکی به کسی باشم...خوار می شوم...
ضعیف می شوم.....
احساس بی کسی می کنم...
