دعوت اسلامی یک پیشنهاد است که خداوند از طریق پیامبران خود به انسان ها عرضه کرده است، انسان ها می توانند این پیشنهاد را بپذیرند یا این که رد کنند ولی بر اساس تفکر اسلامی در صورت رد کردن این پیشنهاد الهی فقط آنها هستند که ضرر می کنند و خداوند با کفر و شرک مردم آسیبی نمی بیند.
اگر تمام عالم هم در مقابل خدا و پیامبران او بایستند فقط خودشان زیانکار خواهند بود. تعبیر امیر مؤمنان (خطبه متقین نهج البلاغه) این است که : "لا تضره معصیة من عصاه و لاتنفعه طاعة من أطاعه"
نه گناه و نافرمانی بندگانش به او ضرر می زند و نه طاعت و عبادت شان برای او سودی دارد!
انسان در زندگی دنیا با پیشنهادهای گوناگون روبرو می شود و در برابر دعوت های متفاوت و رنگارنگ قرار می گیرد، یکی از آنها نیز دعوت الهی است که هم با وجدان و فطرت او سازگارتر است و هم به حکم عقل برای گزینش او سزاوارتر، چرا که از جانب خالق دلسوز و حکیم مهربانی است که به نیازها و مصالح او بیش از هرکسی آگاهی دارد و سعادت دنیا و آخرت او را می خواهد.
آیات مختلف قرآن کریم مانند "ضرب مثل فاستمعوا، قد تبین الرشد من الغی، إنا هدیناه السبیل، و هدیناه النجدین" گاهی به صراحت و گاهی به شکل غیر مستقیم بر این نکته تأکید دارد.
اگر انسان ها این دعوت را پذیرفتند و به آن لبیک گفتند که "ربنا، اننا سمعنا منادیا ینادی للایمان أن آمنوا بربکم فآمنا/ خدایا، ما شنیدیم که کسی بانگ برآورد و به ایمان دعوت کرد و ما پذیرفتیم و ایمان آوردیم" در آن صورت سلامت و نیکبختی خود را تأمین کرده اند و در مسابقه زندگی برنده شده اند.
اگر هم به این پیشنهاد و این دعوت بی اعتنایی کردند و ایمان نیاوردند و فریب وسوسه شیطان را خوردند، زیانکار خواهند شد و بازنده اند و از همین رو خداوند رهایشان می کند و با بیان "ذرهم یخوضوا و یلعبوا" آنان را به حال خود می گذارد.
موضع دین در این مرحله جنجال و هیاهو نیست، غوغا نمی کند و ناسزا نمی گوید و حتى شتابی برای محاکمه و مجازات شان ندارد؛ " أمهلهم رویدا"
مهلت دهید و رهایشان کنید!
این رویکرد از آنجاست که خدا به خودش و دعوتی که کرده است اطمینان دارد و از این روی بدون جار و جنجال و اضطراب و نگرانی فرصتی را به بندگانش معرفی می کند و اگو نپذیرند شتابی برای بازخواست شان ندارد، چرا که خسارت و زیان آنان بزرگترین مجازات آنهاست و خودشان در قیامت با عواقب و آثار طبیعی انتخاب خود مواجه خواهند شد.
آزادی انتخاب در دینداری مهمترین اصل ایمان است زیرا بدون آن هیچ اعتقاد و التزامی اصالت و ارزش پیدا نمی کند و برای همین احکام و تشریع الهی در تمام ابعاد دین بر این ضرورت تأکید دارد و نیت به عنوان یک رکن مهم بیش از خود عمل برجسته می شود.
تعبیری که در این زمینه از شهید بهشتی نقل شده این است: "نباید اجباری در آیین زیستن باشد، آنچه مطرح است روشن کردن راه و بیراهه است. انسان اسلام موجودی است که باید انتخابگر به دنیا بیاید، انتخابگر بزرگ شود، انتخابگر زندگی کند، انتخابگر به راه فساد رود، انتخابگر به راه صلاح برود و تا لحظه مرگ هرگز زمینه انتخاب از دستش گرفته نشود"
انسان در زندگی دنیا سرنوشت انتخاب های گوناگون را می بیند، تاریخ طولانی و شگفت انسان ها و جوامع را بررسی می کند، داستان کامیابی ها و ناکامی های امت ها را می خواند، و آنگاه با اختیار و اراده خودش راهی را برمی گزیند.
و درست به همین دلیل است که قرآن کریم و احادیث پیامبر اسلام و خاندان مطهرش آن قدر به مطالعه در احوال گذشتگان و آگاهی از سرنوشت ایشان توصیه می کند.
اگر قابل دانستید نگاهی بیندازید و به دوستانتان نیز معرفی فرمایید!
