قاعده «هر کسی با من نیست، دشمن است»

توضیح: به دلیل محدودیت تردد در ایام قرنطینه خانگی از یادداشت های شخصی ایام گذشته استفاده شده است.

شنبه- شب با پدر و مادرم عازم جایی هستیم و سر راه برای نماز مغرب و عشا به مسجدی وارد می‌شویم. موقعی که بعد از پایان نماز می خواهیم کفش هایمان را برداریم و برویم یک نفر جلو می آید و بعد از سلام و احوال پرسی می‌گوید: خدا پدرتان را رحمت کند! دور و برم را نگاه می کنم و پدرم را می بینم که درست پست سر او در حال پوشیدن کفشهای‌شان هستند، مرد همچنان ادامه می دهد؛ خیلی مرد خوبی بود! به پشت سرش اشاره می‌کنم و می‌گویم: حاج آقا پدرم هستند! حالا دیگر مرد دارد با پدرم حرف می‌زند؛ حاج آقا، مشتاق دیدار!

یکشنبه- با همسرم به یکی از مراکز خرید اطراف منزل رفته ایم و من برای این که راحت تر باشیم بدون عبا و عمامه بیرون آمده ام و کاپشن پوشیده ام، توی یکی از فروشگاههای پاساژ مغازه دار جوان برای توضیح دادن درباره جنسی که انتخاب کرده ایم من را مورد خطاب قرار می دهد و می گوید: حاج آقا! چند لحظه بعد از فرصتی که همسرم مشغول بررسی یک کالای دیگر است استفاده می کنم و آهسته از جوان فروشنده می‌پرسم: کجای من "حاج آقا" بود؟ من که کاپشنم را توی شلوار نکرده ام! طرف من را برانداز می کند و با قدری مکث می‌گوید: چی بگم؟ راستش نمی‌دونم، ریش و... رو دیدم این جوری گفتم!

دوشنبه- توی مترو یکی از دوستان عکاس را بعد از چند سال می‌بینم. چمدان سفر در دست دارد و وقتی احوالش را می پرسم به چمدان اشاره می کند و می گوید تازه از راه رسیده ام، یازده روز فقط ششصد هزار تومان خرج کردم! نصف ایران رو رفته م عکاسی و به جای هتل و مسافرخانه توی چادر خوابیده‌ام و برای غذا هم نان و خرمایی خورده‌ام! با خودم می‌گویم پس می‌شود ارزان سفر رفت و آسان زندگی کرد! کاش کسی مثل شیوه برنامه موفق "خانه ما" در شبکه افق این سبک زندگی را به جوان ها آموزش بدهد و ترویج کند.

سه شنبه- دارم با احتیاط روی خطوط سفید عابر پیاده از عرض خیابان مهم و شلوغ عبور می کنم که ناگهان یک ماشین از فرعی داخل خیابان اصلی می شود و برعکس توی خیابان طرفه به سمت مخالف خیابان می رود! وحشت می کنم و با تعجب به خانم راننده خیره می شوم، انگار نه انگار که دارد توی یک خیابان اصلی یک طرفه می رود! ماشین های روبرو از ترس و تعجب ترمز کرده اند تا او به خیابان فرعی بعدی وارد شود! عابران هم حیرت زده دارند نگاه می کنند و احتمالا از خودشان می پرسند این خانم چه قدر عجله داشت که حوصله نکرده بود برود و از خیابان بعدی دور بزند؟

چهارشنبه- یکی از استادان دانشگاه را بعد از مدتها دیده ام و با هم قرار گفت و گوی دوستانه ای گذاشته ایم توی یک کافه. کافه هنوز در حدود ساعت ده و نیم صبح خلوت است و ما میزی را روبروی در ورودی کافه انتخاب کرده ایم. تا دو فنجان قهوه آماده شود و تا قدری درددل کنیم و احوال همدیگر را بپرسیم و تا مدیر کافه با نگاه معناداری بپرسد که دستور دیگری هم دارید؟ و تا به همدیگر خیره شویم و خداحافظی کنیم و راه بیافتیم چند بار در کافه باز می شود؛ یکبار دختر و پسری جوان و یکبار مردی شوریده احوال و پریشان حال و یکبار سه خانم و هر بار هم یک اتفاق تکرار می شود!

در را باز می کنند و به روحانی نشسته در صندلی روبروی در خیره می شوند و با لحظه ای تردید دوباره در را می بندند! ( احتمالا بعد از بستن در یکبار دیگر تابلوی کافه را نگاه می کنند تا مطمئن شوند اشتباهی به جای کافه به مسجد یا حسینیه وارد نشده اند!) بعد دوباره در را باز می کنند و با تردید وارد می شوند، بار سوم مدیر کافه که گوشی دستش آمده خودش جلو می رود و به مشتری می گوید: مشکلی نیست، بفرمایید!

پنجشنبه- وسط خیابان دعوا شده و چند نفر دور و بر راننده ها جمع شده اند، سر و صدا توجه مرا جلب می کند و توی پیاده رو ایستاده ام به تماشای شلوغی، بالاخره یکی جلو می رود تا دو نفر را جدا کند و دعوا را خاتمه دهد؛ مردی میانسال است که دستانش را جلوی چماق این و مشتهای آن بلند کرده تا بلکه این غائله را ختم کند. ظاهرا حرارت شعله های دعوای دو راننده بیشتر از توش و توان بارانی است که مرد میانسال با تلاش و کوشش خود فرومی ریزد. حالا این دو نفر دارند با هر مشتی که به سمت یکدیگر حواله می کنند یکبار هم مرد را می زنند و بیچاره که رفته بود آنها را از هم جدا کند، دارد از هر دو طرف کتک می خورد!

به یاد حال و روز امثال خودم می افتم و دلم برای مردی می سوزد که به دل خوش خواسته بود وسط دعوایشان بایستد و جدایشان کند اما دارد از هر دوتایشان سیلی می خورد! وقتی وسط دعوا هستی هر یک از اطراف دعوا به قاعده «هر کسی با من نیست، دشمن است» لگدی حواله ات می کنند و به جای این که همه به تو اعتماد داشته باشند و همراهت شوند، برعکس هر دو طرف تو را بخشی از دشمن می بینند و مغضوب هر دو طرف می شوی و هر دو با تو مشکل پیدا می کنند!

(یادداشت روزنامه شهرآرا)

اگر قابل دانستید نگاهی بیندازید و به دوستانتان نیز معرفی فرمایید!