?️تومور بدخیمِ خطرناکی دارد در بدنه‌ی جامعه‌مان رشد می‌کند که اگر جلویش را نگیریم در آینده تبعات بسیار بدی برایمان خواهد داشت! ما کم‌کم داریم به آدم‌هایی تبدیل می‌شویم که ندیده و ندانسته قضاوت کردن، عادتمان شده است. اگر فاصله‌ی بین حق و باطل به اندازه فاصله بین "رأيتُ" و "سمعتُ" است، با قاطعیت می‌گویم اکثر نقد و تحلیل‌هایی که این روزها در اینور و آن‌ور می‌بینید، "تحلیل‌های سمعتُ‌یی" است و نه "تحلیل‌های رأيتُ‌یی"!
?️اکثر آنهایی که امروز بر پناهیان می‌تازند حتی یکبار هم فایل اصلی سخنرانی تقدم ولایت بر عدالتش را کامل نشنیده‌اند. غالب آنهایی که عدالت‌خواهان را عدالت‌خوار و قاتل علی(ع) می‌نامند، حتی یکبار هم پای اصل حرفِ دل این بچه‌ها ننشسته‌اند. آنهایی که کاشانی را آخوند بیسواد و ضدتوحید و ضدعدالت خواهی می‌خوانند، تمام منبع تحلیلشان همان یکی دوتا کلیپ تقطیع شده‌ایست که دست به دست در فضای مجازی می‌چرخد. آنهایی که رائفی‌پور را به طعنه علامه دهر با عمق یک سانت معرفی می‌کنند، خیلی‌هایشان تا حالا به اندازه انگشتان یک دست هم پای سخنرانی‌هایش ننشسته‌اند.
?️کاش یاد بگیریم که در نقد، آدم‌ها را صفر و یکی نبینیم. به آدم‌ها حق این را بدهیم که اجازه‌ی اشتباه هم داشته باشند. بفهمیم که نه وحید اشتری شرّ مطلق است و نه پناهیان و رائفی‌پور خیر مطلق‌اند. نه جلیلی دور از لغزش است و نه مهدیان همیشه درست می‌گوید. همه این‌ها محترم‌اند ولی کاملا محتمل است که در قول و فعلشان اشتباه کنند! به جای اینکه بعد از شهود اشتباهشان مثل کودکانِ خیره‌سر، با آن‌ها شاخ به شاخ شویم، کمی انسانی‌تر و منصفانه‌تر رفتار کنیم. حرفشان را بشنویم و بعد تصمیم بگیریم. لااقل اگر میخواهیم بنده‌خدایی را بشوییم و روی بند پهنش کنیم، قبلش چند دقیقه‌ای آخرین دفاعیات متهم را بشنویم و بعد اقدام(بخوانید اعدام!) انقلابی‌مان را شروع کنیم!
?️سودمندترین چیزی که از خواندن این متن گیرتان می‌آید، این است: در مورد چیزی که اطلاعات متقنِ کافی درباره‌اش نداریم، سکوت بهترین کار است!
