می سوزیم و می سازیم

ما در جهل و جهالت زندگی میکنیم

در فقر و خرافات

در چهار چوب کوچکی که مانند زندان می ماند و ما زندانی

در کلبه تنگ و تاریکی در جایی از جهنم

که در آتشش

می سوزیم و میسازیم

نفس میکشیم اما گویی زنده نیستیم

کار هایی را انجام میدهیم اما نه با خواست خود...

چیز هایی میشنویم که نباید بشنویم

اینجا که ما در آن هستیم جایی بدتر از جهنم است

پس چرا؟

چرا ترس از جهنم و بیم آتش دوزخ؟

ما در جهنمی هولناک هستیم و نمیدانیم

نمیدانیم که اگر دلی را بشکنیم

اگر ظلمی در حق کسی کنیم

در همین دنیا تاوانش را میدهیم

برای قطره قطره اشک که از چشمان کسی جاری کردیم باید تاوانش را پس بدهیم

دنیا قانون دارد

تو بیایی،هر کاری دلت میخواهد بکنی و در آخر در فکر بهشت باشی!؟

کدام بهشت!؟

بهشت از آن تو نیست زیرا باعث گریه های شبانه کسی شدی

او تو را نمیبخشد

خدا هم تو را نمی بخشد و از تو نمی گذرد

آری دنیایی که ما در آن هستیم وحشتناک تر از این حرف ها است

یا شاید بهتر است بگوییم ما انسان ها آن را تبدیل به جهنم کرده ایم

جهنمی که برای خود و دیگران ساخته ایم و حصاری کشیده ایم که راه فراری نباشد

گاهی با خود فکر میکنم چرا شیطان هرگز بر انسان زانو نزد

و با خود میگویم او انسان را لایق پرستش نمیدانست

او حداقل مانند بسیاری از انسان ها تظاهر به دوست داشتن نکرد و در مقابل خداوند گفت من بر این انسان زانو نمی زنم

اما انسانها صدها بار تظاهر به دوست داشتن صد ها نفر میکنند

بترسید هم از جهنمی که خود در این دنیا ساخته ایم هم از جهنمی که معلوم نیست نصیب کداممان شود و یا شاید هم بهشت در استقبال بعضی ها باشد

بیاییم خوب باشیم ،خوب بودن سخت نیست

فقط باید باهم باشیم کنار هم

به هم محبت کنیم و عشق بورزیم

بیایید تا فرصت هست خوب بودن را از خود و دیگران دریغ نکنیم

و برا ی خود هم در این دنیا و هم در آن دنیا بهشتی زیبا بسازیم