نیاز بشر به لولهها نتیجه تمایل او به استفاده از آنچه طبیعت ارائه می‌دهد است. انسان ابتدا از گیاهان توخالی خاصی مانند بامبو و نی برای انتقال مواد طبیعی استفاده می‌کرد که پس از اختراع لولهها و ساخت آن‌ها ابتدا آب و سپس سایر مایعات و گاز را از نقطه ای به نقطه دیگر منتقل می‌کردند.
رشد سکونتگاه‌ها و جمعیت نیز نیاز به جابجایی و توزیع آب را به دورتر از منبع آن به همراه داشت. برای همین سد، چاه، کانال، قنات ساخته شد و لوله کشی‌ها از این نقاط راه اندازی گردید.
همانطور که جنگ‌ها و فتوحات اقتصاد را شکل داد، پایه های صنعت، تولید لوله‌های آهنی در قرن چهاردهم پایه بنا شد زیرا توپ و تفنگ از لوله تولید می‌شد و به دنبال آن از لوله های چدنی برای انتقال آب استفاده می‌کردند .پس از انتقال آب توسط لولهها بشر دانست که می‌توان از آن‌ها برای انتقال گاز نیز استفاده نماید برای همین این توسعه باعث ایجاد شبکه گاز در شهرها شد و در شکل گیری زندگی مدرن شهری نقش بسزایی داشت. خوب است بدانید که توسعه در تکنیک‌های تولید فولاد سبب شد تا راه برای تولید لوله از فولاد هموار شود و لوله ها از جنس فولاد مقاوم گردند.
در سال 1880، روش جدیدی که توسط برادران مانیسمن در آلمان ایجاد شد، امکان تولید لوله بدون درز را فراهم کرد. کاوشگران نفت از این لولهها به دلیل ویژگی‌هایی که دارد برای دسترسی به ذخایر عمیق نفت و پاسخگویی به تقاضای بشر به این ماده استفاده کردند برای همین توانایی انتقال نفت از طریق خطوط لوله، بیشتر نیاز به لوله‌های فولادی را در جوامع افزایش داد.
اواسط دهه 1930 شاهد تولید خطوط لوله پلاستیکی مقاوم در برابر فشار بودیم که با گذشت زمان، مواد اولیه متفاوتی برای هر کاربردی تولید و استفاده شد همچنین با تغییر جنس مواد اولیه قطر لوله از یک متر فراتر رفته این در حالی بود که طول خطوط لوله به هزاران کیلومتر می‌رسید.
لوله ها نه تنها به بخشی جدایی ناپذیر از فناوری ساخت و ساز مدرن تبدیل شدند، بلکه به طور گسترده در کشتی ها، هواپیماها، قطارها و وسایل نقلیه موتوری مورد استفاده قرار گرفتند. تحولات در صنعت خودرو، زمینه های جدیدی را برای استفاده از لوله ها باز کرد، لوله هایی که وارد هر حوزه زندگی مدرن شده و به یک ماده اساسی برای صنعت تبدیل شدند.
