دستی بر قلم دارم...گاه حروف را ریسه میکنم و با سیاهی جوهر داغی بر دل سپیدی کاغذ میگذارم چون بشدت معتقدم کمرنگترین جوهرها از قویترین حافظهها ماندگارترند .
ریلی برای واژگونی
تصاویر به خاطراتی در ازمنهی دور ماند.
در نگاه اول یک کل منسجم،
اما خشک و بیروح
وقتی غرق درشان میشوی میبینی این تو هستی که خطوط بیربط را در ارتباطی مصنوعی جا دادی
تا ریل خاطرات، مسیری برای کشیدهشدن رابطهای بیسرانجام باشد
و در یک لحظه،
درک واقعیت
درفشی میشود تا بر آن قسمت بیادآورندهشان فرو رود
به امید عقیم کردن نورونهایی که مسئول باروریاند...

مطلبی دیگر از این نویسنده
من رو بیشتر، بهتر و با لبخند بشناسید۶?
مطلبی دیگر در همین موضوع
هوش مصنوعی و نسل جدید عطرها
بر اساس علایق شما
بچه ها نخندین...