گاهی نبودن، بهتره...

ما عادت کردیم همیشه «در صحنه» باشیم...

توی چشم، در دسترس، فعال، شلوغ، پر از برنامه.

ولی واقعاً همیشه بودن، یعنی زنده بودن؟

گاهی آرامش یعنی نبودن...

یعنی خاموش کردن نوتیفیکیشن‌ها

رفتن به یه جای خلوت

جایی که خبری از فالوئر، لایک، ددلاین یا استوری نیست.

جایی که فقط تویی و صدای باد لای شاخه‌ها.

🌲 گاهی باید غیبت کرد

باید از همه چیز فاصله گرفت

باید برگشت به «هیچ»

به خلأ مقدسی که ذهنمون رو از نو تنظیم می‌کنه...

زندگی مینیمال فقط چیدمان ساده نیست،

یه فلسفه‌ست؛

یادآوری اینکه می‌تونیم با «کمتر» هم بیشتر زندگی کنیم.

بیایید یاد بگیریم گاهی نبودن، خودش یه جور حضور قوی‌تره...