بیشتر مردم زنبورها را با احساس درد ناخوشایند نیش آنها ارتباط می دهند. آنها همچنین زنبورها را با عسل، گرده گل، بره موم وژله رویال می شناسند. جدا از احساس درد ناشی از نیش زنبور، زهر این حشره دارای خواص سودمند درمانی است. افراد بسیار کمی هستند که تجربه درمان با زهر زنبور و یا ترکیبات مختلف حاوی آن را داشته باشند.
استفاده از زهر زنبور عسل و دیگر تولیدات طبیعی آن در طول تاریخ به ثبت رسیده است. زهر زنبور عسل مانند دیگر مواد طبیعی نظیر گیاهان دارویی در پزشکی مورد استفاده قرار گرفته است. در یکی تحقیقات که مربوط به نوشته های متعلق به دو هزار سال قبل از میلاد و در مصر موجود است آنها نیش زنبور و یا مالش زنبورهای مرده را روی سطوح آسیب دیده تجویز می کردند. دیگر تمدن های باستان نظیر آشوری ها ، بابلی ها، یونانی ها و رومی ها نیز از این شیوه استفاده می کردند. رومی های باستان نه تنها از تولیدات زنبورها مانند عسل در جشن ها و عیدهایشان مصرف می کردند بلکه آنها نیز مانند مصریها از این تولیدات در درمان ها استفاده می نمودند.
اثرات زهر زنبور را روی انسان مورد مطالعه قرار داد، اولین فرآورده مدرن حاوی زهر زنبور عسل در سال 1935 ساخته شد. در حال حاضر نیز این فراورده با نام فوراپین در داروخانه های سوئیس، اتریش و آلمان در دسترس مردم است. در سال 1935 "دکتر بک" کتابی با عنوان «همه چیز درباره زهر زنبور درمانی، نوشت و یاد آور شد که زهر زنبور عسل یک فرآورده طبیعی بوده و در درمان روماتیسم موثر است. او بطور اختصار تاریخچه زنبور درمانی ، تجارب شخصی خود و مطالعات دانشمندان تا آن زمان و تصویر واقعی از نحوه عملکرد و استفاده از زهر زنبور را در درمان بیماری ها تشریح نمود. کتاب او منبع اصلی و قابل توجه ای برای دانش پژوهان بوده بطوری که خیلی از دست آوردهایش در مراکز مدرن علمی هنوز جایگاه ویژه دارد.
{برگرفته از کتاب اعجاز زهر زنبور عسل در درمان بیماریها
اثر میهالی سیمیج}
