این روزها که ما موجودات اجتماعی چاره ای جز گریز از اجتماع نداریم، این، گوشی ها و وسایل هوشمند هستند که به شکلی منحصربه فرد ما رو دوباره کنار هم جمع کردن.
صبح که از خواب بیدار شدم و صبحونه رو خوردم، بعد از خاموش کردن حالت پرواز (Flight mode)، نوتیفیکیشن های گوشیم که یکی یکی می رسیدن رو نگاه میکردم.طبق معمول ایمیل سایتی که یک سال پیش در خبرنامش ثبت نام کرده بودم برام اومد و لینک جدیدترین مقاله ای که رو سایت قرار گرفته بود رو برام ارسال کرده بود. اون مقاله نتیجه سه سال تحقیق یه گروه از محققان ایرلندی بود و حالا یه دانشجوی ایرانی که روی کاناپه لم داده بود فقط با 15 دقیقه وقت گذاشتن میتونست نتیجه این تحقیق سه ساله رو بخونه و لذت ببره.
یه لحظه چشامو بستم تصور کردم الان سال 1200شمسیه: تازه از مکتب خونه میرسم خونه که مامانم با نگرانی میگه:«خالَت تازه از فرنگ برگشته، میگه یه مرض چینی اومده که همه رو جا در جا میکشه.قراره تا چند روز دیگه همه جا رو تعطیل کنن.»
منم با پوزخند میگم:«باز خاله از این داستانای فرنگی گفت و شما باور کردید.»
مامانم همین طور که چپ چپ نگاهم میکنه جواب میده:«انشاءالله همین طور که میگی باشه .»اما چند روز بعد میفهمم انگار حقیقت داره و باید راستی راستی بشینم تو خونه. حالا من موندم و یه کتابخونه چوبی کوچیک و آگاهی که اندازه خوندن همون چندتا کتاب رشد میکنه.روزایی که دلتنگ دوست و فامیل میشم اما راهی برای دیدنشون ندارم و صبحهایی که باید با بی حوصلگی شب کنم.
چشامو باز کردم، حتی تصور زندگی بدون تکنولوژی تو دوران کرونا وحشتناک بود. دوباره گوشیمو برداشتم یبار دیگه وارد «اپلیکیشن ایمیل» شدم، شروع کردم به شمردن لینک مقاله هایی که تا الان برام ارسال شده بود، 127 تا بود که من تقریبا هرروز یکیش رو خونده بودم و هرروز با دانش یه ادم که حتی نمیدونم کجای این کره خاکی زندگی میکنه شریک شده بودم. اره من یه "گلکسی" تو دستم داشتم که میتونستم باهاش به کهکشانی از اطلاعات سفر کنم. جالب نیست؟!
ما میتونیم حتی تو این شرایط از سرتاسر دنیا با هم تعامل داشته باشیم، اطلاعاتمون رو به اشتراک بذاریم و به هم کمک کنیم. وقتی دلمون برای عزیزامون تنگ میشه با یه ویدئو کال تصویرشون رو ببینیم و کلی کِیف کنیم. وقتای خالیمون رو میتونیم با انواع بازی های"Galaxy Store" پر کنیم. باور کنید با وسایل هوشمند میشه خیلی از خلاء هایی که کرونا به وجود آورده رو پرکرد.
و در آخر، میدونم کرونا چی بود و چیکار کرد، میدونم حال خیلیامون خوب نیست اما اینم خوب میدونم که تو این عصر نه تنها کتاب که تکنولوژی هم برای همه ما "یار مهربان" بود.
#روایتگرباش
#یارمهربان