سرطان سینه یا Breast Cancer زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های پستان به‌طور غیرقابل کنترل رشد کرده و منجر به ایجاد توده‌های بدخیم شوند.سرطان پستان انواع مختلفی دارد که نوع آن به سلول‌هایی که تحت تأثیر قرار می‌گیرند بستگی دارد. از شایع‌ترین انواع آن می‌توان به DCIS، IDC، LCIS و ILC اشاره کرد. بیشتر موارد سرطان پستان از مجاری یا لوبول‌ها شروع می‌شوند.
علائم و نشانه های سرطان سینه ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد؛ اما برخی از علائم شیوع بیشتری دارند.
از جمله نشانه‌های سرطان پستان می‌توان به وجود توده جدید در سینه یا زیر بغل، ضخیم شدن یا تورم بخشی از سینه، تغییرات پوست سینه مانند تحریک یا فرورفتگی، قرمزی یا پوسته‌پوسته شدن ناحیه نوک سینه، ترشحاتی غیر از شیر مادر (از جمله خون) و درد در هر ناحیه از سینه، اشاره کرد. مهم‌ترین عوامل خطر ابتلا به سرطان پستان عبارتند از: افزایش سن، مصرف برخی داروها، عوامل ژنتیکی، سابقه خانوادگی، و مصرف سیگار و الکل.
عوامل خطر مرتبط با سرطان سینه شامل سن، ژنتیک، سابقه خانوادگی، چاقی، مصرف الکل و عدم فعالیت بدنی است. بیماران دارای سابقه خانوادگی قوی یا جهش‌های ژنتیکی (مانند BRCA1 و BRCA2) در معرض خطر بیشتری قرار دارند. همچنین، شرایط هورمونی مانند سطح استروژن بالا و شروع زودرس قاعدگی نیز می‌تواند خطر ابتلا را افزایش دهد. وجود این عوامل خطر به‌طور مستقیم با احتمال مرگ در بیماران مبتلا به سرطان سینه مرتبط است و می‌تواند بر تصمیم‌گیری در مورد درمان تأثیر بگذارد.
تشخیص زودهنگام سرطان سینه می‌تواند تأثیر بسزایی در کاهش مرگ و میر ناشی از این بیماری داشته باشد. با استفاده از روش‌هایی مانند ماموگرافی و معاینات بالینی، امکان شناسایی سرطان در مراحل اولیه وجود دارد که معمولاً به درمان مؤثرتر و نتایج بهتر منجر می‌شود. تحقیقات نشان داده‌اند که بیمارانی که در مراحل اولیه تشخیص داده می‌شوند، نسبت به آن‌هایی که در مراحل پیشرفته‌تر مبتلا شده‌اند، بقاء بیشتری دارند. لذا، آگاهی از علائم و غربالگری منظم می‌تواند نقش کلیدی در نجات جان بیماران داشته باشد.
نرخ بقاء بیماران مبتلا به سرطان سینه به‌طور قابل توجهی تحت تأثیر مرحله بیماری، نوع سرطان و روش‌های درمانی قرار دارد. به‌طور کلی، نرخ بقاء ۵ ساله در سرطان سینه تقریباً ۹۰ درصد است، اما این رقم برای مراحل پیشرفته‌تر کاهش می‌یابد. با این حال، نرخ مرگ و میر به‌طور جهانی در حال کاهش است، که نشان‌دهنده پیشرفت‌های پزشکی و درمانی است. عواملی نظیر دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی، تشخیص زودهنگام و اقدامات پیشگیرانه می‌توانند به بهبود این نرخ‌ها کمک کنند.
سن و جنسیت دو عامل مهم در تعیین پیش‌بینی و احتمال مرگ در بیماران مبتلا به سرطان سینه هستند. در حالی که این بیماری بیشتر در زنان رخ می‌دهد، مردان نیز ممکن است به آن مبتلا شوند، هرچند که موارد آن نادرتر است. احتمال مرگ در زنان بالای ۶۵ سال به‌طور قابل توجهی بیشتر است، زیرا این گروه سنی معمولاً با شرایط بهداشتی دیگر و مراحل پیشرفته‌تری از بیماری مواجه‌اند. همچنین، شدت و نوع درمان‌ها نیز می‌تواند تحت تأثیر سن قرار گیرد.
روش‌های درمانی سرطان سینه شامل جراحی، پرتودرمانی، شیمی‌درمانی و درمان‌های هدفمند هستند. انتخاب روش درمانی به عوامل متعددی نظیر نوع سرطان، مرحله بیماری و وضعیت عمومی بیمار بستگی دارد. تحقیقات نشان داده‌اند که درمان‌های زودهنگام و جامع می‌توانند به‌طور چشمگیری احتمال مرگ و میر را کاهش دهند. همچنین، پیشرفت‌های اخیر در درمان‌های هدفمند و ایمونوتراپی، گزینه‌های جدیدی را برای بیماران فراهم کرده و کیفیت زندگی آن‌ها را بهبود بخشیده است.
حمایت‌های اجتماعی و روانی نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی و پیشرفت درمان بیماران مبتلا به سرطان سینه دارند. خانواده، دوستان و گروه‌های حمایتی می‌توانند احساس تنهایی و اضطراب را کاهش دهند و به بیماران در مقابله با چالش‌های جسمی و روحی کمک کنند. همچنین، مشاوره روانی و گروه‌های پشتیبانی می‌توانند به بیماران کمک کنند تا با تجربیات خود بهتر کنار بیایند. این حمایت‌ها به کاهش استرس و افزایش امید به زندگی در بیماران منجر می‌شود.
سبک زندگی سالم می‌تواند به کنترل بیماری سرطان سینه و افزایش طول عمر بیماران کمک کند. تغذیه مناسب، فعالیت بدنی منظم، خواب کافی و مدیریت استرس از جمله عواملی هستند که می‌توانند به بهبود وضعیت عمومی بیمار و تقویت سیستم ایمنی کمک کنند. همچنین، پرهیز از مصرف الکل و سیگار می‌تواند خطر عود بیماری و بروز عوارض را کاهش دهد. تغییرات مثبت در سبک زندگی می‌توانند در کنار درمان‌های پزشکی به عنوان یک عامل حمایتی برای بیماران عمل کنند.
منبع: کلینیک جراحی سینه تهران | tehranbreastclinic
