قبل از اینکه انسان در صحنه کره زمین حاضر شود زنبور عسل وجود داشته و نقش خود را در محیط زیست گیاهی ایفا می کرده و موجب سلامت گیاهان از نظر ژنتیکی بوده و باعث جلو گیری از بسیاری نقص ها شده بطوریکه اگر زنبور عسل وجود نداشت شاید بسیاری از گیاهان از بین رفته و در نتیجه کره زمین برای زندگی و ادامه بقای گیاهی و جانوری و انسانی ، سخت و غیر ممکن می شده است . در بررسی های بعمل آمده و تحقیقات انجام شده در ارتباط با دیرینه شناسی زنبور عسل ، اولین فسیل زنبور عسل با قدمت حدود ۴۰ میلیون سال در منطقه بالتیک ، مبین این است که قدمت زندگی زنبور عسل بیشتر از زندگی انسانهای روی کره زمین می باشد .
هنوز مشخص نیست از چه زمانی انسان پی به وجود زنبور عسل برده و آن را مورد بهره برداری قرار داده است . قدیمی ترین آثاری که در جهان وجود دارد و نشان دهنده برداشت عسل وجود دارد از ده تا پانزده هزار سال تجاوز نمی کند .
در ایران از دیرباز زنبور عسل مورد توجه بوده و آثار و نقش زنبور عسل بر دسته خنجری که تقریباً ۸۰۰ سال قبل از میلاد در زمان حکومت اعیلامی ها در استان لرستان کشف شده و اکنون در یکی از موزه های کشورهای اروپایی نگهداری می گردد .
در دوران هخامنشان زنبور عسل بسیار مورد توجه قرار گرفته و از آن بصورت حرفه ایی استفاده می شده است . ایرانیان زنبور را موجودی مقدس و مظهر پاکی می دانستند و مورد احترام بوده است . از نظر ادیان هم زنبور مورد توجه بوده و از همه برتر دین مبین اسلام در کتاب آسمانی قرآن سوره ای به نام عسل (نحل) نازل شده است و در آن خداوند توانا و بینا به زنبور عسل وحی کرده و دستور داده فرموده است و مآموریت مهمی را در طبیعت به عهده او قرار داده سات . به نظر می رسد زنبور عسل تنها موجودی غیر از پیامبران باشد که مورد وحی الهی قرار گرفته باشد . امروزه بافت سنتی کشور زنبور عسل را بهره الهی می داند و برای او تقدس خاصی قائل هستند بطوریکه با دیدن زنبور عسل صلوات فرستاده و سعی می کنند که تمیز و پاک وارد زنبورستان شوند و زنبور عسل را پاکترین موجود در روی کره خاکی می دانند .
