ساکاروز عسل
ساکاروز در واقع همان شکری است که روی میز صبحانه خیلی از ما پیدا میشود؛ یکی از انواع کربوهیدراتها که علاوه بر شیرینکردن چای صبحانه، وظیفه دیگری بر دوش دارد و آن تأمین انرژی مورد نیاز بدن است. اگر بخواهیم علمیتر صحبت کنیم، ساکاروز نوعی کربوهیدرات و از دسته دوقندیهاست؛ یعنی از دو مولکول گلوکز و فروکتوز تشکیل شده است. اگرچه گلوکز و فروکتوز هم مثل ساکاروز در بسیاری از مواد غذایی طبیعی و صنعتی که ما به صورت روزانه مصرف میکنیم وجود دارند، ولی تأثیری که بر بدن میگذارند متفاوت از ساکاروز است؛ به خصوص اگر پای رژیم لاغری و بیماری دیابت وسط بیاید.
گلوکز و فروکتوز هر دو از ساکاروز شیرینتر هستند. همین مسئله برخی متخصصان تغذیه را به این باور رسانده که بدن با مصرف میزان کمتری از فروکتوز یا گلوکز در مقاسه با ساکاروز میتواند قند مورد نیازش را به دست آورد. این نکته میتواند برای افرادی که رژیم لاغری دارند حائز اهمیت باشد. این افراد و کسانی که از دیابت رنج میبرند میتوانند میزان کمی از فروکتوز را به رژیم غذایی خود بیافزایند، چرا که فروکتوز شاخص قند خون (GI) پایینتری دارد. شما میتوانید نیاز بدن به فروکتوز را با خوردن عسل، میوههای شیرین مثل انگور و سبزیجاتی مثل کلم، گوجه، پیاز و بادمجان تأمین کنید.
ساکاروز عسل چقدر باید باشد؟
تقریبا ۸۰ الی ۸۵ درصد عسل طبیعی از فروکتوز و گلوکز تشکیل شده است؛ دو مولکول قندی که با حفظ رطوبت عسل، ماندگاری آن را تا چندین سال افزایش میدهند. با توجه به اینکه معمولا ۱۰ درصد عسل هم آب است، پس جای چندانی برای ساکاروز باقی نمیماند. این مولکول قند که برای خریداران حرفهای شناختهشدهتر از سایر قندهای موجود در عسل است، کمتر از ۵ درصد این محصول طبیعی را تشکیل میدهد. البته همین میزان ناچیز برای اینکه ساکاروز را به یکی از عوامل اصلی تشخیص کیفیت عسل و تعیین بالا یا پایین بودن قیمت آن تبدیل کند کافی است، اما چرا؟
ساکاروز عسل چگونه تولید میشود؟
زنبورها برای تولید عسل، نیازمند مصرف قندهای مختلف مثل فروکتوز، گلوکز و ساکاروز هستند که در گیاهان مختلف وجود دارند. پس از مکیدن شهد گلها و گیاهان، اولین مرحله ساخت عسل یعنی فعالشدن آنزیمهای موجود در بدن زنبور آغاز میشود. طی این مرحله، زنبورها میزان زیادی از ساکاروز جذب شده را در مسیر کندو به فروکتوز و گلوکز تبدیل خواهند کرد. با اتمام این مرحله و رسیدن زنبور به کندو، ساکاروز چندانی در بدن زنبورها باقی نمیماند که بخواهد وارد عسل شود؛ البته به شرط آنکه کندو در شرایط طبیعی باشد و زنبورهای کارگر بتوانند به زندگی عادی خود ادامه دهند. برای همین است که گفته میشود عسل طبیعی کمتر از ۵ درصد ساکاروز دارد.