عسل محلی که توسط زنبورها از گرده‌ی گیاهان محلی جمع‌آوری شده، ممکن است اندکی حساسیت‌زا باشد. از لحاظ تئوری عسل می‌تواند با فعال کردن سیستم ایمنی بدن در طول زمان به‌طور طبیعی ماده‌ی ایمنی ضد حساسیت ایجاد کند. توصیه‌ی معمول این است که چند ماه پیش از شروع فصل آلرژی، روزانه یک قاشق چای‌خوری عسل محلی خورده شود تا سیستم ایمنی بدن امکان تولید این ماده ضد حساسیت را داشته باشد. عسل مصرفی حتما باید محلی باشد، زیرا گرده‌ی گیاهان محلی باعث حساسیت می‌شود و اگر عسل از گیاهان سایر مناطق باشد، طبیعتا نتیجه‌ی مطلوبی به دست نمی‌آید.
با اینکه تحقیقات صورت گرفته در این مورد نتایج متفاوتی را نشان داده، اما یک پژوهش در این مورد بیان می‌کند در فصل گرده‌افشانی درختان توس، در گروهی که از عسل به‌دست آمده از گرده‌ی این گیاه استفاده کرده بودند، نتایج زیر مشاهده شد:
۶۰ درصد کاهش علائم آلرژی؛
روزهای بدون آلرژی به میزان دو برابر کمتر از سایرین؛
۷۰ درصد کاهش علائم شدید آلرژی؛
۵۰ درصد کاهش مصرف آنتی‌هیستامین‌ها.
تفاوت بین دو گروه استفاده‌کننده از عسل معمولی و عسل حاصل از درخت توس جالب توجه بود. گروهی که از عسل درخت توس استفاده کرده بود نیاز کمتری به استفاده از داروهای ضد حساسیت داشتند. نتایج این تحقیق چنین بود:
«بیمارانی که پیش از فصل آلرژی از عسل گیاه توس استفاده کرده بودند، نسبت به افرادی که درمان‌های متداول روی آنها انجام شد، به طور چشمگیری علائم آلرژیک کمتری نشان دادند و حتی نسبت به افرادی که عسل معمولی مصرف می‌کردند نیز نتایج بهتری داشتند. این آزمایش با اینکه مقدماتی بود، اما محققان به این نتیجه رسیدند عسل درخت توس می‌تواند یک درمان مکمل برای آلرژی نسبت به گرده‌ی این درخت باشد.»
