نیش زنبورهای عسل حاوی هیستامین است که می‌تواند علایم موضعی یا عمومی ایجاد کند. علایم گزش بستگی به میزان سم، حساسیت بدن به زهر و تا حدی محل گزیدگی دارد و می‌تواند به صورت یک واکنش عادی و معمولی، مسمومیت، حساسیتهای عمومی وسیع و حتی در موارد نادر به شکل واکنشهای شدید روانی باشد. در اغلب موارد نیش زدن زنبور باعث تورم و درد در محل، به خاطر یک واکنش سمى غیرحساسیتى به زهر زنبور مى‌شود. واکنشهاى حساسیتى به نیش زنبور ممکن است خفیف باشد و با درد و قرمزى موضعى پوست همراه باشد. در عین حال ممکن است واکنشى عمومی‌تر به همراه تورم، کهیر و قرمزى باشد.
در موارد شدیدتر ممکن است کل بدن دچار تورم شود، تورم عروقى منتشرشده، مشکل تنفسی و آنافیلاکسى شدید با شوک (شوک حساسیتی) و افت فشار خون بوجود آید. در یک فرد معمولی که به گزش یک واکنش عادی نشان می‌دهد، علایم به صورت درد، قرمزی، خارش و سوزش در محل است. اگر مصدوم دچار گزشهای متعدد شده باشد، علایمی به صورت سردرد، تب، گرفتگی عضلات، خواب آلودگی و بیهوشی می‌توانند بوجود آیند. بنابراین در چنین مواردی وقوع شوک را باید در نظر داشت. ورود زهر زنبور به بدن سبب گشاد شدن عروق و تنگ شدن راههای هوایی می‌شود و دیگر علایم عبارتند از: افت شدید فشارخون، تورم زبان و گلو، تورم اطراف چشم، نبض تند، پوست سرد و مرطوب و رنگ پریده، تعریق، استفراغ، کبودی لبها، ضعف، تهوع و استفراغ، تشنگی، تنفس سریع و سطحی، خمیازه و تنفسهای مداوم و حتی بی قراری و تهاجم و حتی اختلال هوشیاری.
واکنش آلرژى نسبت به سم زنبور در طول ده دقیقه پس از گزیده شدن به وجود می‌آید. واکنشهاى شدید حساسیتى تهدید کننده حیات در افراد داراى آلرژى شدید، در افراد مسن، افراد مبتلا به بیماریهاى قلبى و عروقى و در موارد گزشهاى متعدد ممکن است روى دهد.
