هر چقدر به خودم مراجعه میکنم میبینم که کمتر از آنی هستم که بخواهم درس بدم. درس دادن شایسته کسانی هست که من از آنها کلی چیز یاد گرفتهام، نه منی که در حال یادگیری هستم و خیلی از چیزها را نمیدانم.
لیکن وقتی شرایط را با چشمانی باز نگاه میکنم میبینم که دانشی دارم که میتواند برای بعضی ها سودمند باشد.
من شاید دانش زیادی نداشته باشم ولی دوست دارم همان اندکی که دارم را در طبق اخلاص بذارم و به بقیه تقدیم کنم. من استاد نیستم، بلکه یک دانشجویی هستم که دوست دارم تک قدمهایی که در مسیر دانش برداشته را با دیگران به اشتراک بذارد.
باشد که قدم کوچکی در راستای بهبود وطنم برداشته باشم.
