وقتی جنبههای مادی و ظواهر دنیوی تقویت میشود و ترقی میکند، جنبههای معنوی و خدایی هم باید بهتناسب آن رشد پیدا کند وگرنه صرفاً توسعه در جهات مادی مانند سپردن تیغ در کف زنگی مست است که از آن استفادههایی میکند، که نباید انجام بدهد.
