بعضی ها چشم دیدن موفقیت یا سرخوشی ما را ندارند. هر چقدر هم که خوب باشیم یا سعی کنیم با شرایط بد کنار بیاییم برای عده ای همیشه چیزی جز بدی و سیاهی نیستیم. همیشه غیبت مان را می کنند و از بد بیاری های ما خوشحال می شوند.
قضیه رسانه های انگلیسی امروز به همین مسیر میرود. سر زدن به اخبار بی بی سی و اینتر نشنال آدم را یاد سریال ها دوزاری ترکیه یا مکزیکی می اندازد. جایی که یک شخصیت بر اساس سناریویی که برایش نوشته شده فقط باید بد باشد و برای بد بودنش هم منطق نیاز ندارد.
هر چند هنوز برای قضاوت درباره توافق ایران و عربستان در چین زود است اما امروز این موضوع به عنوان تیتر اصلی همه خبرگذاری های دنیا درآمد به جز رسانه "بی بی سی فارسی":
چطور توافق چند شخص که هیچ ربطی هم به هم ندارند روی هم هم دوتا آدم حسابی توشون نیست مهمتر از توافق دو کشور همسایه بعد از 7 سال اختلاف است؟
بی بی سی از راهپیمایی و اعتراضی می گوید که باید با ذره بین در کف خیابان به دنبالش بگردید ولی در عوض بازار و خیابان های شهر پر است از مردمی که در حال خرید و خوشگذرانی هستند.
کنسرتها همه بلیط هایشان را می فروشند و رستوران ها و فست فودی های شهر پر از مشتری است. فروشگاه ها به برکت فیلترشکن در اینستا همه جنسایشان روی هوا میرود. بعد چند خارج نشین که سهمی در رنج و سختی ما ندارند برایمان از خوشی های فردا رویا می پردازند.
