رضا شاه پس از تنها سفر خارجی‌اش به ترکیه در ۱۲ خرداد ۱۳۱۳، تحت تأثیر اقدامات تندروانهٔ آتاتورک قرار گرفت. در این دوره نیز ممنوعیت حجاب در مدرسه‌های دخترانه پخش شد، و قانونی در این راستا تصویب شد.
رضاشاه ترجیح می‌داد که مردم لباس متحدالشکل بپوشند، مردان کلاه پهلوی به سر گذارند و نسبت به تقیدات دینی در زمینه حجاب سستی نشان دهند. رضاشاه که شدیداً تحت تأثیر بی‌حجابی زنان ترکیه قرار گرفته بود، این مسئله را پس از یک سال از گذشت سفر به ترکیه در آذر ۱۳۱۴ به محمود جم «رئیس‌الوزرا» چنین بازگو کرد:
نزدیک دو سال است که این موضوع سخت فکر مرا به خود مشغول داشته‌است، خصوصاً از وقتی که به ترکیه رفتم و زن‌های آن‌ها را دیدم که «پیچه» و «حجاب» را دور انداخته و دوش به دوش مردهایشان در کارهای مملکت به آن‌ها کمک می‌کنند، دیگر از هر چه زن چادری است بدم آمده‌است. اصلاً چادر و چاقچور دشمن ترقی و پیشرفت مردم است. درست حکم یک دمل را پیدا کرده که باید با احتیاط به آن نیشتر زد و از بینش برد.
ایران در سوم شهریور ۱۳۲۰ در کشاکش جنگ دوم جهانی به اشغال متفقین درآمد. رضا شاه ۲۵ شهریور ناچار شد از مقام خود استعفا دهد.
در متن استعفای او آمده بود: «نظر به اینکه من همه قوای خود را در این چندسال مصروف امور کشور کرده و ناتوان شده‌ام! حس می‌کنم که اینک وقت آن رسیده است که یک قوه و بنیه جوان‌تر به کارهای کشور که مراقبت دائم لازم دارد بپردازد... بنابراین امور سلطنت را به ولیعهد و جانشین خود تفویض کردم.»
فردای آن روز محمدرضا پهلوی در جمع نمایندگان مجلس شورای ملی و در حالی که ایران به اشغال متفقین درآمده بود، سوگند یاد کرد.
حجاب اجباری در ایران از ۱۸ مرداد ۱۳۶۲ و توسط مجلس شورای اسلامی با تصویب قانون مجازات اسلامی، برای عدم رعایت حجاب در معابر عمومی و تعیین مجازات عملی شد. برخی با ضرورت بحث حجاب مخالفند، زیرا، آن را مسئله‌ای فردی می‌دانند نه جمعی. آنان می‌گویند در ابتدای انقلاب ۱۳۵۷ نیز مسئله اجباری کردن حجاب محل اختلاف میان علما گردید.
اما پوشش در ایران مسیر خودش را رفت. هرچند این حرکت آهسته بود ولی پیوسته مرزها رو یکی پس از دیگری کنار زد.
دولت ایران تلاش زیادی کرد ثابت کند حجاب محدودیت نیست. در این راه موفقیت های خوبی هم بدست آورد.
اما پیشرفت ها خیلی سریع تبدیل به شکست شد.
اما زمان خودش تغییرات را شکل می دهد.
در سال 2004 فرانسه استفاده از هر نماد مذهبی را در مدارس ممنوع می کند. این البته در درجه اول برای زنان مسلمانی که اعتقاد به حفظ حجاب داشتند محدودیت ایجاد می کند. در این راستا یک دختر مسلمان برای حفظ پوشش موهایش را از ته می تراشد.
در نوامبر ۲۰۰۵ شکایتی توسط یک دختر ترکیه‌ای به دادگاه حقوق بشر اروپا مطرح شد که در آن از محدودیت‌های حکومت ترکیه برای حجاب شکایت شده بود. در ترکیه زنان اجازه داشتن حجاب در مراکز دولتی و دانشگاه‌ها را ندارند. دادگاه حقوق بشر اروپا این شکایت را رد کرد و اعلام کرد که این اقدام دولت ترکیه مشروع و قانونی است. این حکم دادگاه حقوق بشر اروپا خشم اردوغان را برانگیخت زیرا او امیدوار بود که با این پرونده او بتواند قانون ممنوعیت حجاب را لغو کند.
در 2013 اردغان با حمایت مردمی موفق میشود در ترکیه ممنوعیت حجاب برای حضور در دانشگاه ها و مراکز دولتی لغو کند. اردغان از این موفقیت با عنوان "پایان یک دوره تاریک" یاد می کند.
در 2016 یک کودتا علیه دولت اردغان شکل می گیرد. مردم با دست خالی دربرار تانکهای ارتش می ایستند 300 کشته می دهند اما نمی گذارند اردغان از قدرت کنار برود.
قبلا در ترکیه 4 بار کودتا شده بود و هربار ارتش موفق شده بود دولت سکولار حاکم را سرنگون کند.
اکثر مردم ترکیه را مسلمانان تشکیل میدهند. این کشور در سالهای نه چندان دور در غالب امپراتوری عثمانی موفق شد تا درواز اروپا را فتح کند. امروز محدودیت های کمی از نظر پوشش در این کشور اعمال می شود.
گلشن خواننده ترکی به تازگی در کنسرت هایش پرچم رنگین کمانی را برای حمایت از گروه های دگرباش بالا میبرد.
در همین حال در ایالات متحده درگ کوین برای بچه ها کتاب هایی با موضوع "جنسیت سیال" می خواند.
باید از خود بپرسیم برای حفظ کدام ارزشها حاضریم جان دهیم؟
